obwieścić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

ogłosić coś publicznie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

	synonimy:	obwołać ogłosić
	hiperonimy:	poinformować

	Sądził, że pierwszy obwieści nadciągające we wsi przemiany. źródło: KWSJP: Albin Bobruk: Zagony Rososzy, 1984
	Wszedł na stopień ołtarza i obwieścił donośnie: - Moi państwo! Okazuje się, że znalazł się między nami ojciec jednego z poległych tu bohaterów. źródło: KWSJP: Marian Turwid: Dwie strony drogi, 1983
	– Mnie nikt tak nie podejdzie jak jego – obwieścił chełpliwie. źródło: KWSJP: Piotr Zaremba: Plama na suficie, 2004
	Dzisiaj wczesnym rankiem w moim biurze zjawił się posterunkowy z XII rewiru i obwieścił dyżurnemu [...], że u nich w areszcie siedzą dwaj niezidentyfikowani, poranieni i pijani w sztok ludzie, którzy najprawdopodobniej brali udział w jakiejś poważnej nocnej bójce. źródło: NKJP: Marek Krajewski: Dżuma w Breslau, 2007
	Szyldy na barach obwieszczą specjalne, promocyjne ceny piwa [...]. źródło: NKJP: Kamila Sławińska: Nowy Jork. Przewodnik niepraktyczny, 2008

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obwieściłem +(e)m obwieścił	obwieściłam +(e)m obwieściła	obwieściłom +(e)m obwieściło	obwieściliśmy +(e)śmy obwieścili	obwieściłyśmy +(e)śmy obwieściły
2 os.	obwieściłeś +(e)ś obwieścił	obwieściłaś +(e)ś obwieściła	obwieściłoś +(e)ś obwieściło	obwieściliście +(e)ście obwieścili	obwieściłyście +(e)ście obwieściły
3 os.	obwieścił	obwieściła	obwieściło	obwieścili	obwieściły

bezosobnik: obwieszczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		obwieśćmy
2 os.	obwieść	obwieśćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	obwieściłbym bym obwieścił	obwieściłabym bym obwieściła	obwieściłobym bym obwieściło	obwieścilibyśmy byśmy obwieścili	obwieściłybyśmy byśmy obwieściły
2 os.	obwieściłbyś byś obwieścił	obwieściłabyś byś obwieściła	obwieściłobyś byś obwieściło	obwieścilibyście byście obwieścili	obwieściłybyście byście obwieściły
3 os.	obwieściłby by obwieścił	obwieściłaby by obwieściła	obwieściłoby by obwieściło	obwieściliby by obwieścili	obwieściłyby by obwieściły

bezosobnik: obwieszczono by

bezokolicznik: obwieścić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: obwieściwszy

gerundium: obwieszczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: obwieszczony

odpowiednik aspektowy: obwieszczać

	+	obwieścić	+	CO + (KOMU)
Rz_osobowy	+	obwieścić	+	MOWA WPROST
	+	obwieścić	+	(KOMU) + że ZDANIE\|ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE