lecznica - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

placówka zajmująca się leczeniem ludzi lub zwierząt

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

Choroby i ich leczenie

miejsca i instytucje związane z leczeniem

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt

hiperonimy:

placówka

prywatna, publiczna; miejska, powiatowa, wojewódzka; grudziądzka, łódzka, tarnobrzeska lecznica; lecznica weterynaryjna
lecznica dla zwierząt
dyrektor, kierownik, szef, właściciel lecznicy
opuścić, wyposażyć lecznicę

	W 1899 roku współwłaścicielami „Adasiówki’’ stali się Antonina Majewska i dr Bronisław Chwistek, który w 1905 r., spłaciwszy kuzynkę, zorganizował tu lecznicę dla nerwowo chorych. źródło: NKJP: Maciej Pinkwart: Zakopane i Tatry: przewodnik, 1995
	Jeśli podejrzewamy, że nasz pupil miał kontakt ze zwierzęciem chorym, należy zgłosić się do lecznicy, gdzie zostanie poddany 10-dniowej obserwacji. źródło: NKJP: Adam Gierak: Wścieklizna w Wałbrzyskiem, Gazeta Wyborcza, 1992-09-23
	W wyniku doniesień o przypadkach ptasiej grypy w Polsce zwiększyła się niestety liczba osób zgłaszających się ze swoimi kotami do lecznic weterynaryjnych w celu ich uśpienia. źródło: NKJP: (AQ): Ptasia grypa - czy faktycznie nam zagraża?, Kot, 2006-04
	Lecznice zwierząt nawet bez reformy lepiej działają niż lecznice ludzi. źródło: NKJP: Jacek Kurczewski: Przeciw-obyczaje, Wprost, nr 26/12, 1999

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	+	lecznica	+	(dla KOGO/CZEGO)
	+	lecznica	+	(CZEGO)