husyta

W niedługim czasie husyci podzielili się na dwa odłamy: bardziej ugodowych - kalikstynów, skupiających głównie szlachtę, i radykalnych - taborytów, reprezentujących interesy bogatego mieszczaństwa.

źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996

Jako zwolennicy skrajnego ubóstwa i pacyfizmu (negowanie wojen oraz posiadania armii i przemysłu zbrojeniowego) - narażają się czeskim możnowładcom. Dochodzi więc do emigracji potomków czeskich husytów, którzy znajdują schronienie głównie w Polsce (w Wielkopolsce i na Śląsku).

źródło: NKJP: Andrzej Siwiński: Od parafii do parafii w byłym województwie (171), Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska” nr 43 (827), 2007-10-26

Gdy sytuacja zaczęła się wyjaśniać, na Śląsk przybył gubernator króla Zygmunta, a biskup wrocławski Konrad wykupił trzymane przez husytów twierdze. Po 1434 r. po stronie husytyzmu opowiadał się już tylko książę Bolko V opolski, jednak jego działalność miała charakter czysto bandycki.

źródło: NKJP: Marek Kazimierz Barański: Dynastia Piastów w Polsce, 2005