kontenans

  • przest.  śmiałość i swoboda w zachowaniu osoby, która jest pewna swoich możliwości
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

    • odzyskać/odzyskiwać, stracić/tracić kontenans
  • Zrobiłem taki chaos na polu, że mój przeciwnik, który nie miał czasu się zastanowić, stracił kontenans i zaczął popełniać błędy.

    źródło: NKJP: Andrzej Krzywicki: Diabelski młyn, 2005

    Tomek nigdy nie tracił kontenansu, mimo że nigdy się z nim życie nie pieściło, a pracę [...] tracił raz po raz i nieraz brakowało mu środków na utrzymanie rodziny [...].

    źródło: NKJP: Stefan Bratkowski: Tomasz Domaniewski, Gazeta Wyborcza, 1992-08-12

    Szli lasami, początkowo ostrożni, spięci, reagujący alarmem na każdy szelest w chaszczach. Wkrótce jednak odzyskali kontenans, humor i poprzednie tempo.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996

    [...] minirecital w Sopocie [...] zakłócony został przez nieodpowiedzialny wybryk dwójki podpitych intruzów. „Towarzyszyli” oni piosenkarce na scenie przez cały utwór, a gdy wreszcie udało się ich ściągnąć z estrady, wybita z kontenansu wykonawczyni nie zdołała już powrócić do świetnej formy [...].

    źródło: NKJP: Festiwal w ajencję?, Panorama, 1988

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. kontenans
    kontenansy
    D. kontenansu
    kontenansów
    C. kontenansowi
    kontenansom
    B. kontenans
    kontenansy
    N. kontenansem
    kontenansami
    Ms. kontenansie
    kontenansach
    W. kontenansie
    kontenansy
  • fr. contenance

CHRONOLOGIZACJA:
1826, August von Kotzebue, Wybór dzieł drammatycznych, tłum. Stanisław plater, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 04.10.2022