kontenans
-
przest. śmiałość i swoboda w zachowaniu osoby, która jest pewna swoich możliwości
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- odzyskać/odzyskiwać, stracić/tracić kontenans
-
Zrobiłem taki chaos na polu, że mój przeciwnik, który nie miał czasu się zastanowić, stracił kontenans i zaczął popełniać błędy.
źródło: NKJP: Andrzej Krzywicki: Diabelski młyn, 2005
Tomek nigdy nie tracił kontenansu, mimo że nigdy się z nim życie nie pieściło, a pracę [...] tracił raz po raz i nieraz brakowało mu środków na utrzymanie rodziny [...].
źródło: NKJP: Stefan Bratkowski: Tomasz Domaniewski, Gazeta Wyborcza, 1992-08-12
Szli lasami, początkowo ostrożni, spięci, reagujący alarmem na każdy szelest w chaszczach. Wkrótce jednak odzyskali kontenans, humor i poprzednie tempo.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
[...] minirecital w Sopocie [...] zakłócony został przez nieodpowiedzialny wybryk dwójki podpitych intruzów. „Towarzyszyli” oni piosenkarce na scenie przez cały utwór, a gdy wreszcie udało się ich ściągnąć z estrady, wybita z kontenansu wykonawczyni nie zdołała już powrócić do świetnej formy [...].
źródło: NKJP: Festiwal w ajencję?, Panorama, 1988
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kontenans
kontenansy
D. kontenansu
kontenansów
C. kontenansowi
kontenansom
B. kontenans
kontenansy
N. kontenansem
kontenansami
Ms. kontenansie
kontenansach
W. kontenansie
kontenansy
-
fr. contenance
-
Zob. też: