namaszczenie

Władca poprzez akt namaszczenia go na króla stawał się tzw. pomazańcem, ale jednocześnie otrzymywał władzę świecką powierzoną mu przez Boga.

źródło: Internet

Diadem był znakiem, że cesarz zamierza nadać księciu godność królewską, natomiast samo wprowadzenie w urząd królewski miało charakter obrzędu religijnego, było to namaszczenie na króla, przywilej właśnie arcybiskupów gnieźnieńskich.

źródło: NKJP: Internet

Betlejem - odległe o ok. 8 km od Jerozolimy - było miejscem narodzin, dzieciństwa i królewskiego namaszczenia Dawida.

źródło: MKJP: Zbigniew Mikołejko: Opowieści na Boże Narodzenie, Gazeta Wyborcza, 1993-12-24

Prymas, siedzący na specjalnym tronie zwanym faldistorium, namaszczał klęczącego i częściowo rozebranego króla (w XVI w. namaszczenia dokonywano, czyniąc kciukiem znak krzyża na prawej dłoni, ramieniu i łopatce, a w XVII w. na głowie, dłoni i barku), a jeden z biskupów ocierał jedwabną tkaniną namaszczone olejami miejsca.

źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych : praca zbiorowa, 2004