autobiograficzność

Niejednokrotnie sięgał po jakiś szczegół ze swej biografii, wbudowywał go w powieść, powodując konsternację u czytelnika, a szczególnie u krytyki, która starała się na siłę udowodnić autobiograficzność całego tekstu.

źródło: NKJP: Katarzyna: Polowska: Obcy, Gazeta Krakowska, 2002-05-02

Z autobiograficzności „Elegii...” wynikła [...] zapewne koncepcja niepełnego, jakby urwanego nagle, niedokończonego tytułu.

źródło: NKJP: Zbigniew Lisowski: Poznawanie poezji. Interpretacje, 2008

[...] wspomnienia [...] nie są przesiąknięte jadem czy nienawiścią. Znacznie więcej w nich uszczypliwości i cynizmu – typowo dorosłego, nie dziecięcego – co ponownie każe zastanowić się nad pełną autentycznością przeżyć autora i autobiograficznością dzieła.

źródło: NKJP: Sebastian Chosiński: Ten okrutny XX wiek. Anschluss jako „zemsta” Hitlera, Esensja, 2009-04-08

Autobiograficzność okazuje się [...] ważną konwencją późnej poezji – konwencją, w której wyraża się uparte dążenie starych poetów, by ocalić niepowtarzalnie indywidualny i ludzki wymiar własnej twórczości.

źródło: Tomasz Wójcik: Późna twórczość wielkich poetów, 2005 (books.google.pl)