libertyn

W oczach Potockiego epizod napoleoński był tylko hałaśliwym wprawdzie, lecz w istocie żałosnym wyczynem, po którym wszystko w Europie wróciło do tego co najgorsze. To było widać już w samym przebiegu kongresu wiedeńskiego, który zwołano na sierpień 1814, a zaczął się dopiero we wrześniu [...]. Akt końcowy podpisano na początku czerwca 1815, a z końcem września ogłoszono przygnębiający dla libertyna, rewolucjonisty, reformatora, wolterianina akt Świętego Przymierza.

źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000

Chyba nigdy Irena nie była tak blisko podejrzenia, że jej mąż w głębi duszy ma w sobie coś z osiemnastowiecznego libertyna. Może nie bez powodu jego ukochaną książką pozostawał od wczesnej młodości „Rękopis znaleziony w Saragossie” Potockiego.

źródło: NKJP: Jerzy Sosnowski: Prąd zatokowy, 2003

W roku 1686 niejaki Francesco Procopio założył pierwszy lokal w mieście. Przesiadywali w nim encyklopedyści, libertyni oraz niecni zwolennicy oświeceniowego rozumu

źródło: NKJP: Krzysztof Rutkowski: Pasaż kawowy, Gazeta Wyborcza, 1995-02-22