-
1.
utrzymujący się przez pewien czas stan psychiczny, charakteryzujący się dominowaniem jakichś uczuć -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka -
- dobry, błogi, doskonały, pogodny, przyjemny, radosny, szampański, świetny, wesoły, wspaniały, znakomity; fatalny, kiepski, obniżony, ponury, zły; melancholijny, minorowy, nostalgiczny; podniosły, uroczysty; bojowy, buntowniczy; dziwny; odpowiedni nastrój; zmienne nastroje
- nastrój człowieka, ducha, ludności, ludzi, społeczeństwa
- poprawa; wahania nastroju; huśtawka, zmienność nastrojów
- nastrój w drużynie, w ekipie; w mieście
- nastrój ogarnia kogoś
- ulegać nastrojom
- poprawić/poprawiać; zmienić/zmieniać nastrój; obniżenie, pogorszenie nastroju
- wpłynąć/wpływać na nastrój; wprawić/wprawiać w nastrój
-
Dachy okolicznych domów pokryła biała, połyskliwa warstwa. W nagłym przypływie dobrego nastroju żwawo wyskoczyłam z łóżka. - Lubię śnieg - powiedziałam wesoło.
źródło: NKJP: Mirosława Sędzikowska: Eus, deus, kosmateus, 2008
Nigdy zresztą nie pojął sinusoidy wahań i zmiennych nastrojów, która często była wykresem stanów emocjonalnych jego żony.
źródło: NKJP: Marek Krajewski, Mariusz Czubaj: Róże cmentarne, 2009
Przede mną pełniutka whisky, i to z dystynkcjami kapitana. Na etykiecie widnieją epolety pięciu gwiazdek. [...] Pierwszy łyk wprawia mnie w błogi nastrój.
źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Miasto szklanych słoni, 2010
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nastrój
nastroje
D. nastroju
nastrojów
C. nastrojowi
nastrojom
B. nastrój
nastroje
N. nastrojem
nastrojami
Ms. nastroju
nastrojach
W. nastroju
nastroje
-
Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego nastroić ; zob. stroić