konkludować - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. przedstawiać wniosek wynikający z wcześniejszych rozważań

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

wytwory działań intelektualnych człowieka

	- Nabrałem przekonania - konkludował - iż ze strony Italii możemy liczyć na podtrzymanie naszych dążeń do utrzymania pokoju i szerzenia zgody między narodami. źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
	Konkludując przeprowadzone rozumowanie, [...] twierdzą, iż jeżeli wszyscy uczestnicy rynku zachowują się w sposób racjonalny, zaś rynek w sposób prawidłowy wycenia aktywa, decyzja o likwidacji przedsiębiorstwa spółki jest całkowicie niezależna od jej sytuacji finansowej [...]. źródło: NKJP: Jerzy Gajdka: Teorie struktury kapitału i ich aplikacja w warunkach polskich, 2002
	Dziennikarz konkluduje, że czym więcej widział, tym obraz stawał się coraz bardziej mroczny. „Opuszczałem Irak w jeszcze większej niepewności niż w chwili, gdy tam przyjechałem” - podsumowuje. źródło: NKJP: Każdy przeciw każdemu, Trybuna, 2006
	Autorzy konkludują omawianie sytuacji w Niemczech tym, że w ich kraju dyskutuje się raczej o ogólnej efektywności psychoterapii, a nie o jej skuteczności w odniesieniu do poszczególnych zaburzeń. źródło: NKJP: Jan Czesław Czabała: Czynniki leczące w psychoterapii, 2006

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	konkludowałem +(e)m konkludował	konkludowałam +(e)m konkludowała	konkludowałom +(e)m konkludowało	konkludowaliśmy +(e)śmy konkludowali	konkludowałyśmy +(e)śmy konkludowały
2 os.	konkludowałeś +(e)ś konkludował	konkludowałaś +(e)ś konkludowała	konkludowałoś +(e)ś konkludowało	konkludowaliście +(e)ście konkludowali	konkludowałyście +(e)ście konkludowały
3 os.	konkludował	konkludowała	konkludowało	konkludowali	konkludowały

bezosobnik: konkludowano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę konkludował będę konkludować	będę konkludowała będę konkludować	będę konkludowało będę konkludować	będziemy konkludowali będziemy konkludować	będziemy konkludowały będziemy konkludować
2 os.	będziesz konkludował będziesz konkludować	będziesz konkludowała będziesz konkludować	będziesz konkludowało będziesz konkludować	będziecie konkludowali będziecie konkludować	będziecie konkludowały będziecie konkludować
3 os.	będzie konkludował będzie konkludować	będzie konkludowała będzie konkludować	będzie konkludowało będzie konkludować	będą konkludowali będą konkludować	będą konkludowały będą konkludować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		konkludujmy
2 os.	konkluduj	konkludujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	konkludowałbym bym konkludował	konkludowałabym bym konkludowała	konkludowałobym bym konkludowało	konkludowalibyśmy byśmy konkludowali	konkludowałybyśmy byśmy konkludowały
2 os.	konkludowałbyś byś konkludował	konkludowałabyś byś konkludowała	konkludowałobyś byś konkludowało	konkludowalibyście byście konkludowali	konkludowałybyście byście konkludowały
3 os.	konkludowałby by konkludował	konkludowałaby by konkludowała	konkludowałoby by konkludowało	konkludowaliby by konkludowali	konkludowałyby by konkludowały

bezosobnik: konkludowano by

bezokolicznik: konkludować

imiesłów przysłówkowy współczesny: konkludując

gerundium: konkludowanie

imiesłów przymiotnikowy czynny: konkludujący

imiesłów przymiotnikowy bierny: konkludowany

odpowiednik aspektowy: skonkludować

fr. concluder

niem. konkludieren