kordialnie

  • książk.  w sposób świadczący o tym, że ktoś chętnie i otwarcie okazuje komuś przychylność, życzliwe nastawienie i to, że go lubi
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    zachowania emocjonalne

    • powitać, przywitać kogoś, witać się kordialnie
  • Pozdrowił mnie kordialnie i weszliśmy do środka.

    źródło: NKJP: Walter J. Ciszek, Daniel Flaherty: Z Bogiem w Rosji, 2009

    - No, to na mnie pora - powiedział, rychło wstając od stołu. - Dziękuję za śniadanie i do widzenia. - Do widzenia! Do widzenia! - gospodarz kordialnie ściskał dłoń kuriera.

    źródło: NKJP: Alfons Filar: Śladami tatrzańskich kurierów, 1995

  • część mowy: przysłówek

  • Zob. też:

    serdecznie

CHRONOLOGIZACJA:
1846, Gazeta Codzienna, nr 220, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 25.10.2022