koślawić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. zasady

  • 2.

    powodować, że forma, treść lub przebieg czegoś ulegają zniekształceniu i tracą pierwotny, właściwy lub zgodny z jakimiś normami charakter
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Ocena i wartościowanie

    wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

  • synonimy:  wykoślawiać
    • koślawić język, słowa, wyrazy; tradycję, zasady
  • Bohater koślawi język, mówiąc „wicie”, „rozumicie”, ale publiczność przyjmuje to jako rzecz normalną, bo tak słyszy tysiące razy w radiu, w telewizji.

    źródło: Wojciech Majcherek: W teatrze i wokół teatru 1982-2000, 2001 (books.google.pl)

    Jasną jest tedy rzeczą, że należy unikać wszystkiego, co by mogło wywoływać takie nieporozumienia, a więc nie trzeba też koślawić cudzych myśli przez naginanie ich do własnych wyrażeń.

    źródło: Tadeusz Kotarbiński: Wybór pism, 1957 (books.google.pl)

    Jeśli nawet zawinili, jest kretyństwem mścić się na nich, koślawiąc swoje własne życie.

    źródło: Jerzy Putrament: Kącik laika, 1964 (books.google.pl)

    [...] mówił wówczas po polsku słabo, z niemieckim akcentem, z niemiecka koślawiąc polskie wyrazy.

    źródło: Gabriela Pauszer-Klonowska: Polska - jego miłość. Opowieść o Julianie Ursynie Niemcewiczu, 1973 (books.google.pl)

    Czy można coś zmieniać w tradycji i jej nie koślawić?

    źródło: Krasnogruda, 2000 (books.google.pl)

  • część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. koślawię
    koślawimy
    2 os. koślawisz
    koślawicie
    3 os. koślawi
    koślawią

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. koślawiłem
    +(e)m koślawił
    koślawiłam
    +(e)m koślawiła
    koślawiłom
    +(e)m koślawiło
    koślawiliśmy
    +(e)śmy koślawili
    koślawiłyśmy
    +(e)śmy koślawiły
    2 os. koślawiłeś
    +(e)ś koślawił
    koślawiłaś
    +(e)ś koślawiła
    koślawiłoś
    +(e)ś koślawiło
    koślawiliście
    +(e)ście koślawili
    koślawiłyście
    +(e)ście koślawiły
    3 os. koślawił
    koślawiła
    koślawiło
    koślawili
    koślawiły

    bezosobnik: koślawiono

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę koślawił
    będę koślawić
    będę koślawiła
    będę koślawić
    będę koślawiło
    będę koślawić
    będziemy koślawili
    będziemy koślawić
    będziemy koślawiły
    będziemy koślawić
    2 os. będziesz koślawił
    będziesz koślawić
    będziesz koślawiła
    będziesz koślawić
    będziesz koślawiło
    będziesz koślawić
    będziecie koślawili
    będziecie koślawić
    będziecie koślawiły
    będziecie koślawić
    3 os. będzie koślawił
    będzie koślawić
    będzie koślawiła
    będzie koślawić
    będzie koślawiło
    będzie koślawić
    będą koślawili
    będą koślawić
    będą koślawiły
    będą koślawić

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. koślawmy
    2 os. koślaw
    koślawcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. koślawiłbym
    bym koślawił
    koślawiłabym
    bym koślawiła
    koślawiłobym
    bym koślawiło
    koślawilibyśmy
    byśmy koślawili
    koślawiłybyśmy
    byśmy koślawiły
    2 os. koślawiłbyś
    byś koślawił
    koślawiłabyś
    byś koślawiła
    koślawiłobyś
    byś koślawiło
    koślawilibyście
    byście koślawili
    koślawiłybyście
    byście koślawiły
    3 os. koślawiłby
    by koślawił
    koślawiłaby
    by koślawiła
    koślawiłoby
    by koślawiło
    koślawiliby
    by koślawili
    koślawiłyby
    by koślawiły

    bezosobnik: koślawiono by

    bezokolicznik: koślawić

    imiesłów przysłówkowy współczesny: koślawiąc

    gerundium: koślawienie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: koślawiący

    imiesłów przymiotnikowy bierny: koślawiony

    odpowiednik aspektowy: wykoślawić

  • bez ograniczeń + koślawić +
    CO
  • Zob. koślawy

  • Zob. też:

    zniekształcać