-
2.
zmienić się pod względem formy, treści lub przebiegu i ulec zniekształceniu przez utratę pierwotnego, właściwego lub zgodnego z jakimiś normami charakteru -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- obraz czegoś wykoślawił się; zasady wykoślawiły się
-
[...] bogaci mieszczanie rozdawali obfite resztki święconego ubogiemu chłopstwu. Z czasem zwyczaj ten wykoślawił się [...] i po zboczach kopca zrzucano resztki świątecznego jadła.
źródło: NKJP: Marek Borek: Pielgrzymka do 14 grobów, rezurekcja i Emaus, Gazeta Krakowska, 2002-03-30
Jego i tak zniekształcony obraz świata wykoślawił się jeszcze bardziej.
źródło: Wcielenia Zła. Najgorsi Ludzie Świata, 2008 (books.google.pl)
Moje zasady nigdy nie były utwierdzone; może wykoślawiły się nieco przez zaniedbanie.
źródło: Kolekcja romansów, 2016 (books.google.pl)
Psiakrew, nawet nie mam pretensji, że mowa mu się wykoślawiła.
źródło: Zygmunt Trziska: Romansoid, 1969 (books.google.pl)
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wykoślawię się
wykoślawimy się
2 os. wykoślawisz się
wykoślawicie się
3 os. wykoślawi się
wykoślawią się
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wykoślawiłem się
+(e)m się wykoślawił
wykoślawiłam się
+(e)m się wykoślawiła
wykoślawiłom się
+(e)m się wykoślawiło
wykoślawiliśmy się
+(e)śmy się wykoślawili
wykoślawiłyśmy się
+(e)śmy się wykoślawiły
2 os. wykoślawiłeś się
+(e)ś się wykoślawił
wykoślawiłaś się
+(e)ś się wykoślawiła
wykoślawiłoś się
+(e)ś się wykoślawiło
wykoślawiliście się
+(e)ście się wykoślawili
wykoślawiłyście się
+(e)ście się wykoślawiły
3 os. wykoślawił się
wykoślawiła się
wykoślawiło się
wykoślawili się
wykoślawiły się
bezosobnik: wykoślawiono się
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. wykoślawmy się
2 os. wykoślaw się
wykoślawcie się
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. wykoślawiłbym się
bym się wykoślawił
wykoślawiłabym się
bym się wykoślawiła
wykoślawiłobym się
bym się wykoślawiło
wykoślawilibyśmy się
byśmy się wykoślawili
wykoślawiłybyśmy się
byśmy się wykoślawiły
2 os. wykoślawiłbyś się
byś się wykoślawił
wykoślawiłabyś się
byś się wykoślawiła
wykoślawiłobyś się
byś się wykoślawiło
wykoślawilibyście się
byście się wykoślawili
wykoślawiłybyście się
byście się wykoślawiły
3 os. wykoślawiłby się
by się wykoślawił
wykoślawiłaby się
by się wykoślawiła
wykoślawiłoby się
by się wykoślawiło
wykoślawiliby się
by się wykoślawili
wykoślawiłyby się
by się wykoślawiły
bezosobnik: wykoślawiono by się
bezokolicznik: wykoślawić się
imiesłów przysłówkowy uprzedni: wykoślawiwszy się
gerundium: wykoślawienie się
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. wykoślawienie się
wykoślawienia się
D. wykoślawienia się
wykoślawień się
C. wykoślawieniu się
wykoślawieniom się
B. wykoślawienie się
wykoślawienia się
N. wykoślawieniem się
wykoślawieniami się
Ms. wykoślawieniu się
wykoślawieniach się
W. wykoślawienie się
wykoślawienia się
odpowiedniki aspektowe: wykoślawiać się , koślawić się
-
-
Zob. też: