jaskrawy

Otworzyłem oczy. Oślepiło mnie jaskrawe słońce i na dobrą chwilę pchnęło z powrotem w purpurowy mrok.

źródło: KWSJP: Marcin Wolski: Enklawa. Neomatriarchat. Świnka, 1982

[...] nie może ująć tej ręki, a na swojej własnej dłoni, oświetlonej jaskrawym płomieniem palników, widzi czarną przeżerającą oliwę, która skapuje mu z wszystkich paznokci, przywiera do skóry [...].

źródło: KWSJP: Michel Butor: Przemiana, 1960

[...] przejdzie przez jezdnię na ukos, bawiąc się rączką parasolki zwiniętej [...], po czym przystanie na rogu skweru oświetlonego teraz jaskrawą zorzą nadmorskiego słońca [...].

źródło: KWSJP: Andrzej Kuśniewicz: Król Obojga Sycylii, 1970

Teraz konie zacinane batem stangreta w krakowskiej kierezji zawiozą ekscelencję prezesa i rektora z powrotem na Szlak, w gabinecie gospodarza zgasną jaskrawe kinkiety ścienne.

źródło: KWSJP: Lew Kaltenbergh: Ogień sterzeżony. Opowieść o Stanisławie Wyspiańskim, 1964

Wąskim korytarzem poprowadzono go w głąb bunkrów i wepchnięto do wąskiej celi z lustrem. [...] Zapłonęły jaskrawe jarzeniówki.

źródło: KWSJP: Marcin Wolski: Alterland, 2003