-
2.
pot. pejorat. osoba, która chodzi bez wyraźnego celu zamiast robić coś pożytecznego -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
W tym równie śmiesznym, jak nieudanym obrazie widzimy nagle z wielkim przerażeniem nasze bóstwo filmowe jako smutnego łazęgę, śmieszną ofiarę losu w formie zażywnego, czerstwego starszego faceta z bujną śnieżnobiałą czupryną, który chodzi normalnie, nie wymachuje laseczką, nie przewraca się, nie plącze w za długich spodniach...
źródło: NKJP: Magdalena Samozwaniec: Z pamiętnika niemłodej już mężatki, 2009
Oto doczekaliśmy czasów, w których słowo człowieka nic nie jest warte. Nie tylko dlatego, że ludzie niby na poziomie rozmawiają ze sobą jak ulicznik z zapijaczonym łazęgą. Także z powodu kompletnej degrengolady obyczajów.
źródło: NKJP: Tomasz Domalewski: Napełnianie głów, Dziennik Polski, 2006-10-27
Ta łazęga nie ma honoru. Wstyd do kwadratu.
źródło: Internet: m.facebook.com
Znowu łażą te łazęgi. [...] Już nic spokoju we własnej klatce mieć nie można [...].
źródło: Internet: forum.gazeta.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1, ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. łazęga
łazędzy
łazęgi
ndepr łazęgi
depr D. łazęgi
łazęgów
łazęg
C. łazędze
łazęgom
B. łazęgę
łazęgów
łazęgi
N. łazęgą
łazęgami
Ms. łazędze
łazęgach
W. łazęgo
łazędzy
łazęgi
ndepr łazęgi
depr Inne uwagi
Gdy wyraz odnosi się tylko do osoby/osób płci żeńskiej, używa się r.ż., M. B. W. lm łazęgi, D. lm łazęg; gdy zaś odnosi się do osoby/osób płci męskiej, do grupy osób obojga płci albo do osoby/osób bez wskazania na płeć, używa się r. m1, M. i W. lm. łazędzy lub łazęgi, D. i B. lm. łazęgów albo r. ż., M. i W. lm łazęgi, D. lm łazęg, B. lm łazęgi
-