łuczywo
-
książk. kawałek palącego się drewna nasyconego smołą, używany dawniej jako źródło światła
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Najbliższe środowisko życia człowieka
sprzęty domowe i przedmioty codziennego użytku
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- palące się, płonące łuczywo
- łuczywa i pochodnie
- blask, światło łuczywa
- zapalić łuczywo
- świecić, oświetlać coś; oświetlony łuczywem
-
Zapalił oliwną lampę, przywołując ciepły blask, i tym samym łuczywem podpalił kadzidło.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Talizman złotego smoka, 2002
Na ścianie tliło się łuczywo. Zdjąłem je, by oświetlać drogę.
źródło: NKJP: Jacek Głębski: Droga do Ite, 2006
W świetle łuczyw i świec scena prezentowała się malowniczo i nastrojowo [...].
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. łuczywo
łuczywa
D. łuczywa
łuczyw
C. łuczywu
łuczywom
B. łuczywo
łuczywa
N. łuczywem
łuczywami
Ms. łuczywie
łuczywach
W. łuczywo
łuczywa
-
psł. *lučivo
Od: psł. *lučь / *luća 'światło'