-
1.a
psych. stan psychiczny charakteryzujący się napięciem nerwowym i negatywnymi emocjami, wywołany przykrym i ciężkim przeżyciem, powodujący zmiany w psychice i w zachowaniu danej osoby -
[trau-ma]
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
synonimy: traumatyzm
hiperonimy: uraz
-
- ciężka, głęboka, ogromna, silna, straszna, wielka; dziecięca; osobista trauma
- trauma z dzieciństwa, z przeszłości
- trauma po śmierci, po utracie kogoś
- trauma powoduje coś
- doświadczyć traumy
- przebyć, przechodzić, przeżyć/przeżywać traumę; coś powoduje, wywołuje traumę
-
Śmierć, bez względu na to, czy jesteśmy na nią przygotowani, czy też przychodzi nagle, jest zdarzeniem wywołującym głęboką traumę.
źródło: NKJP: Sławomir Dąblewski: Trudna sprawa w środku lata, Gazeta Ubezpieczeniowa, 2006-08-08
W życiu połowy kobiet i dwóch trzecich rozwiedzionych mężczyzn trauma rozwodowa trwa jeszcze po dziesięciu latach od rozwodu.
źródło: NKJP: Małgorzata Żmudzka-Kosała: Zarządzanie czasem w rodzinie, 2008
Jeszcze w latach 40. nikogo nie dziwiło, że BBC pracuje nad planami skutecznej ewangelizacji dzieci, młodzieży i dorosłych, czyli całego społeczeństwa wychodzącego z wojennej traumy.
źródło: NKJP: Adam Szostkiewicz: Ambona na satelicie, Polityka, 2007-08-11
[...] powodem wycofania się ze sportu lub znaczącego obniżenia poziomu osiągnięć jest często nie sam uraz, ale powstała w jego następstwie trauma psychologiczna.
źródło: NKJP: Jan Blecharz: Sportowiec w sytuacji urazu fizycznego, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. trauma
traumy
D. traumy
traum
C. traumie
traumom
B. traumę
traumy
N. traumą
traumami
Ms. traumie
traumach
W. traumo
traumy
-
internac.
ang. trauma
niem. Trauma
ros. trawma
z gr. trauma 'rana, uraz'