-
2.
pot. osoba, która nie dba o swój wygląd lub porządek w swoim otoczeniu -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające -
I żeby chociaż był przyzwoicie ubrany. Gdzie tam, niedbaluch taki, że coś okropnego, koszula rozchełstana, na portki wyrzucona, a te portki – jak psu z gardła wyjęte.
źródło: NKJP: Antoni Kawczyński: Pozuję, więc jestem, Mazowieckie To i Owo, 2004-09-09
Takiego niedbalucha w życiu nie widziałem! Te obleśne swetrzyska są poniżej krytyki!
źródło: NKJP: Rozmowa - Kasia Kowalska, Onet.pl - Rozmowy, 2002-11-18
Zastanawiam się, dlaczego jesteśmy takimi brudasami, niedbaluchami, dlaczego do dbania o najbliższe otoczenie, chociażby to za swoim płotem, nie zachęcają mieszkańców sołtysi, przewodniczący osiedli, a nawet księża.
źródło: Internet: krzeszowiceone.pl
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. niedbaluch
niedbaluchowie
ndepr niedbaluchy
depr D. niedbalucha
niedbaluchów
C. niedbaluchowi
niedbaluchom
B. niedbalucha
niedbaluchów
N. niedbaluchem
niedbaluchami
Ms. niedbaluchu
niedbaluchach
W. niedbaluchu
niedbaluchowie
ndepr niedbaluchy
depr -