-
1.
jedna z nielicznych osób, które przetrwały pogrom, wojnę lub inne nieszczęścia -
ATEMATYCZNY
-
- ostatnie niedobitki
- niedobitki armii, oddziałów, wojsk
- niedobitki z getta; z oddziałów
- zostały niedobitki
-
[...] oddziały Szwedów zmierzające do zajmowanej jeszcze przez nich Warszawy, poniosły pierwszą spektakularną klęską w bitwie z wojskami polskimi pod Warką [...]. Niedobitki Szwedów schroniły się wówczas na zamku w Czersku [...].
źródło: NKJP: Zdzisław Skrok: Wielkie Rozdroże. Ćwiczenia terenowe z archeologii wyobraźni, 2008
Rozgromienie bandy chunchuzów i wzięcie niedobitków do niewoli powinno otworzyć im drogę do Nerczyńska.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
W La Tronche spotykam polskich uchodźców. Są to po części niedobitki sanacji, odrzucone przez rząd utworzony na wygnaniu.
źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Zapiski dla zjawy, 2004
Za egzekucję haraczu niedobitkom wołomińskiej mafii grozi 10 lat więzienia.
źródło: NKJP: J.P.: Śmiertelny haracz, Wieści Podwarszawskie, 2004-10-17
Kiedyś wpadam do pokoju, część lokatorów czmychnęła, w powietrzu siekiera, a niedobitek się zaklina, że nie palił.
źródło: NKJP: Anna Gabińska: Mocna przyjaźń rzecznych wilków, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-07-06
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. niedobitek
niedobitkowie
ndepr niedobitki
depr D. niedobitka
niedobitków
C. niedobitkowi
niedobitkom
B. niedobitka
niedobitków
N. niedobitkiem
niedobitkami
Ms. niedobitku
niedobitkach
W. niedobitku
niedobitkowie
ndepr niedobitki
depr -
+ niedobitek + (KOGO) -
Od: imb nie dobity 'nie zabity całkiem', daw. XVI w. 'nie dający się zabić'