rozgryźć - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. rozwiązać problem

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

nazwy działań intelektualnych człowieka

synonimy:

rozkąsić

rozgryźć problem, tajemnicę, tajniki czegoś, zagadkę
nie móc, nie potrafić, nie umieć rozgryźć czegoś; próbować, starać się, usiłować rozgryźć coś; nie udało się komuś rozgryźć czegoś
niełatwy, trudny do rozgryzienia

	Bez kluczyka nie da się więc uruchomić auta, nawet jeśli złodziej zdołałby rozgryźć tajniki elektronicznego zabezpieczenia. źródło: NKJP: Andrzej Kublik: Gazeta Wyborcza, 1997-02-21
	Drugiego dnia niosłem do domu drukarkę, załatwił ją Jacek, mieliśmy wtedy pracować nad rozgryzieniem zabezpieczeń jakieś gry, by móc ją sprzedawać na giełdzie komputerowej. źródło: NKJP: Marek Bukowski: Wysłannik szatana, 1999
	Stadler podał się do dymisji, a dziennikarze zastanawiali się, co spowodowało nagły spadek zaufania, próbując równocześnie rozgryźć, kto będzie nowym kapitanem. źródło: NKJP: Tomasz Surdel: Gazeta Wyborcza, 1992=12-03
	Nie udało nam się rozgryźć najsłodszej tajemnicy firmy, czyli ile wynoszą długi Lotu. źródło: NKJP: Paweł Rożyński, Gazeta Wyborcza,1995-03-30
	[...] anonimową skargę w sprawie zanieczyszczenia rzeczki otrzymali już na przełomie listopada i grudnia. - Nie udało się nam rozgryźć, co zatruwa Piskorzeniec. źródło: NKJP: Wioletta Wojtkowiak: Potok zatruty ściekami, Echo Dnia, 2007-02-02

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozgryzłem +(e)m rozgryzł	rozgryzłam +(e)m rozgryzła	rozgryzłom +(e)m rozgryzło	rozgryźliśmy +(e)śmy rozgryźli	rozgryzłyśmy +(e)śmy rozgryzły
2 os.	rozgryzłeś +(e)ś rozgryzł	rozgryzłaś +(e)ś rozgryzła	rozgryzłoś +(e)ś rozgryzło	rozgryźliście +(e)ście rozgryźli	rozgryzłyście +(e)ście rozgryzły
3 os.	rozgryzł	rozgryzła	rozgryzło	rozgryźli	rozgryzły

bezosobnik: rozgryziono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozgryźmy
2 os.	rozgryź	rozgryźcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozgryzłbym bym rozgryzł	rozgryzłabym bym rozgryzła	rozgryzłobym bym rozgryzło	rozgryźlibyśmy byśmy rozgryźli	rozgryzłybyśmy byśmy rozgryzły
2 os.	rozgryzłbyś byś rozgryzł	rozgryzłabyś byś rozgryzła	rozgryzłobyś byś rozgryzło	rozgryźlibyście byście rozgryźli	rozgryzłybyście byście rozgryzły
3 os.	rozgryzłby by rozgryzł	rozgryzłaby by rozgryzła	rozgryzłoby by rozgryzło	rozgryźliby by rozgryźli	rozgryzłyby by rozgryzły

bezosobnik: rozgryziono by

bezokolicznik: rozgryźć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozgryzłszy

gerundium: rozgryzienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozgryziony

	+	rozgryźć	+	CO
	+	rozgryźć	+	ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

ogsł. *orz-gryzti 'gryząć, rozdzielić na kawałki, części'

Zob. gryźć