przygnębienie
-
stan psychiczny wywołany np. niemożnością poradzenia sobie z czymś, charakteryzujący się obniżeniem nastroju i brakiem chęci do działania
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- głębokie, ogromne, wielkie; długotrwałe; ogólne przygnębienie
- przygnębienie i depresja, przygnębienie i smutek, przygnębienie i zniechęcenie
- poczucie, uczucie; atmosfera, nastrój; stan; chwile przygnębienia
- przygnębienie ogarnęło/ogarnia kogoś, panuje, zapanowało gdzieś
- czuć, odczuć/odczuwać, poczuć; wywołać przygnębienie
- otrząsnąć się z przygnębienia
- popaść/popadać, wprawiać kogoś w przygnębienie
-
Z doświadczenia wie, że nie wszystkie wytrzymują tę ciężką próbę macierzyństwa. Leżą osowiałe, nie odpowiadają na pytania innych, popadają w przygnębienie. Wchodzący lekarze coraz częściej słyszą ciche pochlipywanie.
źródło: NKJP: Danuta Pawlicka: Wyrodne czy przerażone?, Gazeta Poznańska, 2004-10-01
Choć od dawna wiadomo o ciężkiej chorobie Papieża, każda informacja o pogorszeniu jego zdrowia wprawiała, nie tylko katolików, w wielkie przygnębienie.
źródło: NKJP: Małgorzata Nitek, Droga krzyżowa Ojca Świętego, Gazeta Krakowska, 2005-04-02
Wśród moich przyjaciół panowało przygnębienie. Mówili że nadciąga kataklizm. Jak zawsze, kiedy zbliżały się ciężkie czasy, oni, inteligentni, tracili siły i wiarę.
źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Szachinszach, 2005
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. przygnębienie
przygnębienia
D. przygnębienia
przygnębień
C. przygnębieniu
przygnębieniom
B. przygnębienie
przygnębienia
N. przygnębieniem
przygnębieniami
Ms. przygnębieniu
przygnębieniach
W. przygnębienie
przygnębienia
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. gnębić