przygnębienie

  • stan psychiczny wywołany np. niemożnością poradzenia sobie z czymś, charakteryzujący się obniżeniem nastroju i brakiem chęci do działania
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

    • głębokie, ogromne, wielkie; długotrwałe; ogólne przygnębienie
    • przygnębienie i depresja, przygnębienie i smutek, przygnębienie i zniechęcenie
    • poczucie, uczucie; atmosfera, nastrój; stan; chwile przygnębienia
    • przygnębienie ogarnęło/ogarnia kogoś, panuje, zapanowało gdzieś
    • czuć, odczuć/odczuwać, poczuć; wywołać przygnębienie
    • otrząsnąć się z przygnębienia
    • popaść/popadać, wprawiać kogoś w przygnębienie
  • Z doświadczenia wie, że nie wszystkie wytrzymują tę ciężką próbę macierzyństwa. Leżą osowiałe, nie odpowiadają na pytania innych, popadają w przygnębienie. Wchodzący lekarze coraz częściej słyszą ciche pochlipywanie.

    źródło: NKJP: Danuta Pawlicka: Wyrodne czy przerażone?, Gazeta Poznańska, 2004-10-01

    Choć od dawna wiadomo o ciężkiej chorobie Papieża, każda informacja o pogorszeniu jego zdrowia wprawiała, nie tylko katolików, w wielkie przygnębienie.

    źródło: NKJP: Małgorzata Nitek, Droga krzyżowa Ojca Świętego, Gazeta Krakowska, 2005-04-02

    Wśród moich przyjaciół panowało przygnębienie. Mówili że nadciąga kataklizm. Jak zawsze, kiedy zbliżały się ciężkie czasy, oni, inteligentni, tracili siły i wiarę.

    źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Szachinszach, 2005

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. przygnębienie
    przygnębienia
    D. przygnębienia
    przygnębień
    C. przygnębieniu
    przygnębieniom
    B. przygnębienie
    przygnębienia
    N. przygnębieniem
    przygnębieniami
    Ms. przygnębieniu
    przygnębieniach
    W. przygnębienie
    przygnębienia

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • Zob. gnębić

CHRONOLOGIZACJA:
Zob. przygnębić
Data ostatniej modyfikacji: 30.09.2012