opatulić - Wielki słownik języka polskiego PAN

spowodować, że coś zaczyna przylegać do powierzchni ciała osoby lub do jakiegoś przedmiotu ze wszystkich stron, w celu zapewnienia ochrony

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

rodzaje pracy

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Ubranie

czynności, przedmioty i osoby związane z robieniem i noszeniem ubrań

	Ziuta opatuliła Mariuszka chustką, zawiązała w węzeł pod brodą. źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
	Raz w tygodniu zrób sobie maseczkę na włosy z oliwy. Wetrzyj ją we włosy, opatul głowę ręcznikiem, po pół godzinie - zmyj. źródło: NKJP: (jog): Jedz, na co masz apetyt, Dziennik Bałtycki, 2002-05-24
	Na oczach zaskoczonej kobiety zdjęli z półki telewizor i by łatwiej było im go wynieść, opatulili sprzęt w spódnicę, która leżała na krześle. źródło: NKJP: (LIZ): „Policyjne przeszukanie”, Dziennik Polski, 2005-10-19
	Drzewa opatulę tekturą. źródło: NKJP: (CES): U działkowców praca wre, Express Ilustrowany, 2003-09-20
	Wczoraj wyczyny morsów obserwowała liczna grupa osób, grubo opatulonych w zimowe kurtki. źródło: NKJP: (sś): Górskie morsy, Gazeta Krakowska, 2002-12-06

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	opatuliłem +(e)m opatulił	opatuliłam +(e)m opatuliła	opatuliłom +(e)m opatuliło	opatuliliśmy +(e)śmy opatulili	opatuliłyśmy +(e)śmy opatuliły
2 os.	opatuliłeś +(e)ś opatulił	opatuliłaś +(e)ś opatuliła	opatuliłoś +(e)ś opatuliło	opatuliliście +(e)ście opatulili	opatuliłyście +(e)ście opatuliły
3 os.	opatulił	opatuliła	opatuliło	opatulili	opatuliły

bezosobnik: opatulono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		opatulmy
2 os.	opatul	opatulcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	opatuliłbym bym opatulił	opatuliłabym bym opatuliła	opatuliłobym bym opatuliło	opatulilibyśmy byśmy opatulili	opatuliłybyśmy byśmy opatuliły
2 os.	opatuliłbyś byś opatulił	opatuliłabyś byś opatuliła	opatuliłobyś byś opatuliło	opatulilibyście byście opatulili	opatuliłybyście byście opatuliły
3 os.	opatuliłby by opatulił	opatuliłaby by opatuliła	opatuliłoby by opatuliło	opatuliliby by opatulili	opatuliłyby by opatuliły

bezosobnik: opatulono by

bezokolicznik: opatulić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: opatuliwszy

gerundium: opatulenie

imiesłów przymiotnikowy bierny: opatulony

odpowiednik aspektowy: opatulać

	+	opatulić	+	KOGO/CO + (CZYM)
	+	opatulić	+	KOGO/CO + (w CO)

Od: dial. patuła 'rodzaj chusty'