-
w sposób niegrzeczny, okazując swój niechętny stosunek do rozmówcy lub swój zły nastrój
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
-
- fuknąć, odezwać się, odpowiedzieć, odrzec, przerwać, rzucić opryskliwie
-
|
Jednego dnia w euforii, a następnego smutna jak gradowa chmura. Wciąż miała o coś pretensję do Józia, opryskliwie odzywała się do rodziców, a na najmniejszą uwagę reagowała wybuchami złości.
źródło: NKJP: Kinga Dunin: Tabu, 1998
|
|
- Szukam pani Pelasi - powiedział przełykając ślinę.
- A czego od niej chceta? - spytała opryskliwie staruszka. - Dajta jej wreszcie spokój. Ona nie wie, gdzie jej zięć łazi, to jego sprawa.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy: czyściec, 1992
|
|
Z listów wynika, że kobiety nie są informowane o przebiegu porodu. Położna na moje pytania odpowiadała opryskliwie, że to nie moja sprawa i żebym nie utrudniała pracy.
źródło: NKJP: Rodzić po ludzku, Gazeta Wyborcza, 1994-12-22
|
-
część mowy: przysłówek
stopień równy |
opryskliwie
|
| stopień wyższy |
opryskliwiej
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1807,
James Cook, Cook dla młodzieży, t. 1, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 30.05.2023