-
1.
książk. wyposażony w oręż - rzecz służącą do walki -
Używane często w znaczeniu 'człowiek orężny'.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń -
synonimy: zbrojny
-
- orężny hufiec, pułk
-
Trwały podchody dwóch orężnych grup, z których każda szukała własnych, dogodnych dróg. Oddział zatrzymał się.
źródło: NKJP: Feliks W. Kres: Grombelardzka legenda, tom II, Esensja, 2009-08-21
„Pospolita hołota” - mówił pogardliwie pan Moczydłowski o wilkach z tym samym lekceważeniem, z jakim szlachta orężna zwykła była mówić o Tatarach.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. orężny
orężny
orężny
orężne
orężna
D. orężnego
orężnego
orężnego
orężnego
orężnej
C. orężnemu
orężnemu
orężnemu
orężnemu
orężnej
B. orężnego
orężnego
orężny
orężne
orężną
N. orężnym
orężnym
orężnym
orężnym
orężną
Ms. orężnym
orężnym
orężnym
orężnym
orężnej
W. orężny
orężny
orężny
orężne
orężna
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. orężni
orężni
orężne
orężne
D. orężnych
orężnych
orężnych
orężnych
C. orężnym
orężnym
orężnym
orężnym
B. orężnych
orężnych
orężnych
orężne
N. orężnymi
orężnymi
orężnymi
orężnymi
Ms. orężnych
orężnych
orężnych
orężnych
W. orężni
orężni
orężne
orężne
-
Rz + orężny + szyk: neutralny -