Literatura barokowa pełna jest takich bukolicznych tęsknot, wyrażanych raz bardziej parabolicznie, innym razem bardziej dosłownie.
źródło: Józef Duk: Od Mickiewicza do Grochowiaka. Studia i szkice literackie o dawnych i współczesnych pisarzach polskich, 2001 (books.google.pl)
Sens jej wędrówki [...] daje się odczytać parabolicznie jako nieuchronny marsz ku śmierci, donikąd.
źródło: Romuald Cudak, Jolanta Tambor: Inne optyki. Nowe programy, nowe metody, nowe technologie w nauczaniu kultury polskiej i języka polskiego jako obcego, 2001 (books.google.pl)
[...] po rozeznaniu sytuacji zadzwoniłem do Mołotowa, stosując znaną w świecie katolickim - mówiąc parabolicznie - zasadę odwołania się „od papieża źle poinformowanego do papieża dobrze poinformowanego”.