splugawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. poprzez nieprzyzwoite, niemoralne i budzące wstręt działania lub słowa spowodować utratę przez kogoś lub coś wysokiego statusu czy wartości

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Zrobią wszystko, żeby jego imię wymazać i splugawić. źródło: NKJP: Internet
	Szyderca kusi do splugawienia najwyższych wartości. źródło: NKJP: Józef Tischner: Świat ludzkiej nadziei. Wybór szkiców filozoficznych 1966-1975, 1975
	Kończy jako kobieta upadła, zdegradowana, nękana przez traumy. Bodaj najbardziej dramatyczna jest tu scena gwałtu, kiedy dokonuje się zmiana jej statusu, poprzez splugawienie, odebranie jej szacunku do siebie. źródło: NKJP: Marek Oramus: Wyzwolenie kobiet, Dziennik Polski, 2006-03-09
	Dzieci już czekają: przyszły prosto ze szkoły, jak zwykle trochę za wcześnie. Ładnie ubrane, schludne [...]. Zdradza ich i postarza niedziecięcy, splugawiony i ubogi język. źródło: NKJP: Maria Kruczkowska: Hieny i wojownicy, Gazeta Wyborcza, 1996-10-31
	Pragnąc specjalnie splugawić żonę kompozytora słowem „szantaż”, autorzy zarazem nierozważnie (pod wiatr) ujawniają, na czym mianowicie dokonywane w zaciszu gabinetów „szantaże” polegają [...]. źródło: NKJP: Jerzy Pilch: Sztuka opluwania, Polityka, 2003-08-09

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	splugawiłem +(e)m splugawił	splugawiłam +(e)m splugawiła	splugawiłom +(e)m splugawiło	splugawiliśmy +(e)śmy splugawili	splugawiłyśmy +(e)śmy splugawiły
2 os.	splugawiłeś +(e)ś splugawił	splugawiłaś +(e)ś splugawiła	splugawiłoś +(e)ś splugawiło	splugawiliście +(e)ście splugawili	splugawiłyście +(e)ście splugawiły
3 os.	splugawił	splugawiła	splugawiło	splugawili	splugawiły

bezosobnik: splugawiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		splugawmy
2 os.	splugaw	splugawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	splugawiłbym bym splugawił	splugawiłabym bym splugawiła	splugawiłobym bym splugawiło	splugawilibyśmy byśmy splugawili	splugawiłybyśmy byśmy splugawiły
2 os.	splugawiłbyś byś splugawił	splugawiłabyś byś splugawiła	splugawiłobyś byś splugawiło	splugawilibyście byście splugawili	splugawiłybyście byście splugawiły
3 os.	splugawiłby by splugawił	splugawiłaby by splugawiła	splugawiłoby by splugawiło	splugawiliby by splugawili	splugawiłyby by splugawiły

bezosobnik: splugawiono by

bezokolicznik: splugawić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: splugawiwszy

gerundium: splugawienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: splugawiony

odpowiedniki aspektowe: plugawić , splugawiać

+

splugawić

+

KOGO/CO + (CZYM)