dufać - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

daw. być nadmiernie pewnym swoich możliwości lub tego, że ktoś ma dobre względem nas intencje albo odpowiednie umiejętności lub możliwości i wykorzysta je w dobry dla nas sposób

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

Cytaty

[...] tego, co wiem dzisiaj, nie wiedziałem wczoraj, kiedy niosło nas ku zgubie, a my w zamroczeniu, oślepieniu, w potępieńczym zaczadzeniu, w swoją moc dufając, sami siebie wywyższając, nie patrzyliśmy końca!

źródło: NKJP: Ryszard Kapuściński: Cesarz, 1978

- A jeśli [...] Ojciec Święty klątwą Waszą Dostojność obłoży?
- O tym nieraz myślałem - wyznał pan Sapieha. - Dufam jednak, że Najświętsza Panna do takiego nieszczęścia nie dopuści...

źródło: NKJP: Zofia Kossak: Błogosławiona wina, 1953

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	dufam	dufamy
2 os.	dufasz	dufacie
3 os.	dufa	dufają

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dufałem +(e)m dufał	dufałam +(e)m dufała	dufałom +(e)m dufało	dufaliśmy +(e)śmy dufali	dufałyśmy +(e)śmy dufały
2 os.	dufałeś +(e)ś dufał	dufałaś +(e)ś dufała	dufałoś +(e)ś dufało	dufaliście +(e)ście dufali	dufałyście +(e)ście dufały
3 os.	dufał	dufała	dufało	dufali	dufały

bezosobnik: dufano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę dufał będę dufać	będę dufała będę dufać	będę dufało będę dufać	będziemy dufali będziemy dufać	będziemy dufały będziemy dufać
2 os.	będziesz dufał będziesz dufać	będziesz dufała będziesz dufać	będziesz dufało będziesz dufać	będziecie dufali będziecie dufać	będziecie dufały będziecie dufać
3 os.	będzie dufał będzie dufać	będzie dufała będzie dufać	będzie dufało będzie dufać	będą dufali będą dufać	będą dufały będą dufać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		dufajmy
2 os.	dufaj	dufajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	dufałbym bym dufał	dufałabym bym dufała	dufałobym bym dufało	dufalibyśmy byśmy dufali	dufałybyśmy byśmy dufały
2 os.	dufałbyś byś dufał	dufałabyś byś dufała	dufałobyś byś dufało	dufalibyście byście dufali	dufałybyście byście dufały
3 os.	dufałby by dufał	dufałaby by dufała	dufałoby by dufało	dufaliby by dufali	dufałyby by dufały

bezosobnik: dufano by

bezokolicznik: dufać

imiesłów przysłówkowy współczesny: dufając

gerundium: dufanie

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	dufanie	dufania
D.	dufania	dufań
C.	dufaniu	dufaniom
B.	dufanie	dufania
N.	dufaniem	dufaniami
Ms.	dufaniu	dufaniach
W.	dufanie	dufania

imiesłów przymiotnikowy czynny: dufający

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	dufający	dufający	dufający	dufające	dufająca
D.	dufającego	dufającego	dufającego	dufającego	dufającej
C.	dufającemu	dufającemu	dufającemu	dufającemu	dufającej
B.	dufającego	dufającego	dufający	dufające	dufającą
N.	dufającym	dufającym	dufającym	dufającym	dufającą
Ms.	dufającym	dufającym	dufającym	dufającym	dufającej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	dufający	dufający	dufające	dufające
D.	dufających	dufających	dufających	dufających
C.	dufającym	dufającym	dufającym	dufającym
B.	dufających	dufających	dufających	dufające
N.	dufającymi	dufającymi	dufającymi	dufającymi
Ms.	dufających	dufających	dufających	dufających

Składnia

	+	dufać	+	w KOGO/CO \| w KIM
	+	dufać	+	że ZDANIE

Pochodzenie

Ściągnięte st.pol do-ufać; por. ufać