-
1.
dawna broń zbudowana z długiego drzewca i osadzonego na nim żelaznego grota, używana do polowania lub walki -
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
broń
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
hodowla i opieka nad zwierzętami; człowiek wobec zwierząt
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: broń
-
- lekki, myśliwski oszczep
- oszczepy i łuki
- grot oszczepu
- wbić oszczep
- polować, walczyć, zabić oszczepem
-
Drugi doskoczył, przydeptał czarny napierśnik obalonego ciężkim butem, wraził grot oszczepu prosto w gardło.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996
Rozpoznawałem z daleka białe płaszcze krzyżaków i templariuszy, przebłyskujące w mglistym półmroku tego ponurego dnia. Górnicy ze Złotej Góry maszerowali za nimi z długimi oszczepami w dłoniach, ustawieni wcale porządnym szykiem [...].
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
Nie znali rolnictwa, nie hodowali zwierząt, żyli ze zbieractwa i łowiectwa, wykorzystując do polowań oszczepy z ostrzami kamiennymi oraz bumerang.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. oszczep
oszczepy
D. oszczepu
oszczepów
C. oszczepowi
oszczepom
B. oszczep
oszczepy
N. oszczepem
oszczepami
Ms. oszczepie
oszczepach
W. oszczepie
oszczepy
-
psł. *oščepъ 'obłupywanie, odszczypywanie, ociosywanie drewna > to, co odłupane, drzazga, szczapa > ostro zakończony kawałek drewna używany jako broń'