nieodparty - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

taki, któremu trudno się nie oprzeć

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

nieodparty przymus, urok, wrażenie; nieodparta chęć, konieczność, ochota, pokusa, potrzeba, siła; nieodparte pragnienie, skojarzenie

	[...] uwielbiają „inteligentne” zabawki, które natychmiast po otrzymaniu ... psują, gdyż nieodparta ciekawość każe im sprawdzić, co jest w środku, jak to działa. źródło: NKJP: Zbigniew Czekała: Parada radarów, 1999
	Śpiewa czysto i z klasą. Ma styl. Ma nieodparty wdzięk. źródło: NKJP: Olaf Szewczyk: W sobotę zakończył się festiwal Nokia Poznań Jazz Fair, Gazeta Wyborcza, 1996-12-02
	[...] żyjąc w systemie społecznym, w którym wartość osoby ludzkiej, kryterium sensowności jej życia zależy w dużej mierze od szczebla w hierarchii kościelnej, poddawani są nieodpartej presji karierowiczostwa. źródło: NKJP: Tadeusz Bartoś: Wolność, równość, katolicyzm, 2007
	Terapeuci wyjaśniają, że atrakcyjność dawnych związków może być nieodparta zwłaszcza dla ludzi, którzy z wiekiem czują się nieszczęśliwi, znudzeni małżeństwem. źródło: NKJP: Ludzie i wydarzenia, Polityka, 2006

część mowy: przymiotnik

Stopień równy