pojednawczy
-
książk. taki, który ma prowadzić do porozumienia z kimś
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich -
- pojednawczy gest, głos, krok, ton, uśmiech; komisja, polityka, postawa, rozprawa pojednawcza; posiedzenie, postępowanie, spotkanie pojednawcze
-
- Nie przesadzaj - rzekł pojednawczym tonem. - Nikogo nie mamy zamiaru niszczyć.
źródło: NKJP: Michał Bielecki: Osiedle prominentów, 1997
[...] próbował początkowo kontynuować politykę pojednawczą swoich poprzedników, ale na półśrodki było już za późno.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
Prezydent był pojednawczy, obiecując amnestię, zapewniając, że nie będzie podejmował karnych środków wobec Południa.
źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. pojednawczy
pojednawczy
pojednawczy
pojednawcze
pojednawcza
D. pojednawczego
pojednawczego
pojednawczego
pojednawczego
pojednawczej
C. pojednawczemu
pojednawczemu
pojednawczemu
pojednawczemu
pojednawczej
B. pojednawczego
pojednawczego
pojednawczy
pojednawcze
pojednawczą
N. pojednawczym
pojednawczym
pojednawczym
pojednawczym
pojednawczą
Ms. pojednawczym
pojednawczym
pojednawczym
pojednawczym
pojednawczej
W. pojednawczy
pojednawczy
pojednawczy
pojednawcze
pojednawcza
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. pojednawczy
pojednawczy
pojednawcze
pojednawcze
D. pojednawczych
pojednawczych
pojednawczych
pojednawczych
C. pojednawczym
pojednawczym
pojednawczym
pojednawczym
B. pojednawczych
pojednawczych
pojednawczych
pojednawcze
N. pojednawczymi
pojednawczymi
pojednawczymi
pojednawczymi
Ms. pojednawczych
pojednawczych
pojednawczych
pojednawczych
W. pojednawczy
pojednawczy
pojednawcze
pojednawcze
-