astronomia - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.a

nauka o ciałach niebieskich, ich właściwościach, budowie oraz otaczającej je przestrzeni kosmicznej

Używane w nazwach własnych, np. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii.

[astronomja]

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Działalność intelektualna człowieka

działalność naukowa

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Niebo i wszechświat

badanie i podbój kosmosu

polska, współczesna astronomia; astronomia geodezyjna, sferyczna, żeglarska
astronomia i astrologia, astronomia i astronautyka, astronomia i biologia, astronomia i chemia, astronomia i geografia; fizyka i astronomia, matematyka i astronomia
entuzjasta, miłośnik; nauczyciel, student; doktor, profesor; podręcznik, szkoła; popularyzacja, rozwój; dziedzina, podstawy, zakres; historia astronomii
fizyka z astronomią
uczyć się astronomii
interesować się, pasjonować się, zajmować się astronomią

	Tak go wciągnęła astronomia [...], że bezbłędnie wyliczał księżyce planet i ich rozmiary. źródło: NKJP: Anna Kowalska: Gimnazjalista wygrał 500 tysięcy złotych, Echo Dnia, 2007-03-23
	Każdy miłośnik astronomii wie, że Saturn jest otoczony przez imponujący system pierścieni. źródło: NKJP: Jarosław Włodarczyk: Wędrówki niebieskie czyli Wszechświat nie tylko dla poetów, 1999
	Interesuję się też astronomią. Bardzo chciałbym mieć teleskop. Zawsze lubiłem wpatrywać się wieczorem w niebo i marzyć, że kiedyś polecę tam daleko do gwiazd. źródło: NKJP: Andrzej Łomanowski: Wybory marzeń, Gazeta Wyborcza, 1993-09-04/1993-09-05
	Teorię grawitacji stosuje się w astronomii nie tylko do opisu ruchów planet i komet względem Słońca, satelitów planet, czy gwiazd w układach podwójnych. źródło: NKJP: Adam Strzałkowski: O siłach rządzących światem: rzecz o podstawowych oddziaływaniach – grawitacyjnych, elektromagnetycznych, silnych i słabych, 1996

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Inne uwagi

Zwykle lp

łac.

z gr. astronomía 'nauka o gwiazdach'