polder
-
geogr. urodzajny teren nadmorski, położony poniżej poziomu morza, który sztucznie osuszono i zabezpieczono wałami przed zalaniem
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
rolnictwo
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
ukształtowanie terenu -
- holenderski, zalewowy polder
- budować, osuszać, tworzyć polder
-
Chciała koniecznie wiedzieć, jak teraz wygląda miasto, czy na wydmach pobudowano bungalowy i czy kanały przy polderach są oczyszczane regularnie.
źródło: NKJP: Paweł Huelle: Opowieści chłodnego morza, 2008
[...] nic nie stoi na przeszkodzie, by budować wały wokół polderu, a jednocześnie wydobywać żwir z jego czaszy.
źródło: NKJP: Mirosława Książek: Arabowie chcą kupić śląską ojcowiznę, Dziennik Zachodni, 2008-03-31
Kiedy we Francji rządził Król Słońce, spadła średnia temperatura powietrza na Ziemi. Zamarzały poldery, przez Bałtyk konno można było pojechać do Szwecji.
źródło: NKJP: Małgorzata Matuszewska: Mrówka kontra Ameryka, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007-02-10
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. polder
poldery
D. polderu
polderów
C. polderowi
polderom
B. polder
poldery
N. polderem
polderami
Ms. polderze
polderach
W. polderze
poldery
-
hol.