powitalny - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

związany z uroczystością, podczas której świętuje się czyjeś przybycie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

powitalny transparent; komitet, obiad powitalny; powitalna kolacja; brama, ceremonia, mowa powitalna; przemówienie, przyjęcie, wystąpienie powitalne

	Słuchajcie, pogadamy sobie za chwilę przy kawie. Upiekłam powitalną szarlotkę. źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
	− Śpieszy się obywatelce, co? − próbował zgadnąć pierwszy mieszkaniec Bączków, jak przystało na komitet powitalny, ubrany przepisowo w letni gustowny mundurek. źródło: NKJP: Barbara Kosmowska: Prowincja, 2002
	Potem poczekamy, aż rozwiną czerwony dywan, ściągną orkiestrę dętą i dziewczątka z naręczami powitalnych bukietów - ironizował, ale tylko po to, by odgonić natrętny niepokój. źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
	Do hali sportowej w Rice University przyszło kilka tysięcy ludzi, przeważnie studenci. Mowę powitalną wygłosił sam Bush; przyjęto ją owacją na stojąco. źródło: NKJP: Piotr Stasiński: Schody do NATO, Gazeta Wyborcza, 1997-12-06

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Rz	+	powitalny	+
szyk: neutralny