tajemnica - Wielki słownik języka polskiego PAN

Definicja

2.

informacja, której ujawnianie i wykorzystywanie jest zakazane na podstawie przepisów prawnych albo reguł społecznych

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

regulacje prawne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

Połączenia

tajemnica państwowa; służbowa, zawodowa; adwokacka, lekarska, wojskowa
tajemnica spowiedzi
tajemnica obowiązuje
strzec tajemnicy
ujawnić, zdradzić/zdradzać, złamać/łamać tajemnicę
zasłonić/zasłaniać się tajemnicą
zwolnić kogoś z tajemnicy

Cytaty

Funkcjonariusza publicznego, który zdradził tajemnicę służbową, sąd będzie musiał skazać na więzienie: do trzech lat.

źródło: NKJP: Katarzyna Kęsicka: Nowe kodeksy, Gazeta Wyborcza , 1997-06-07

Jeśli w rozmowie padły informacje zawierające tajemnicę państwową, to świadek bez zwolnienia w tym zakresie z tajemnicy państwowej nie może odpowiedzieć na pytania.

źródło: NKJP: Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej, Stenogram z 25. posiedzenia Komisji Śledczej 20 listopada.2004 r.

Bank zasłania się tajemnicami, nie chce udzielać konkretnych odpowiedzi. Bankowcy mówią tylko i wyłącznie o zasadach ogólnych, nie o konkretnej sprawie.

źródło: NKJP: Jarosław Bargieł: Do szkoły na wybory, Wieści Podwarszawskie, 2002-02-17

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	tajemnica	tajemnice
D.	tajemnicy	tajemnic

C.	tajemnicy	tajemnicom
B.	tajemnicę	tajemnice
N.	tajemnicą	tajemnicami
Ms.	tajemnicy	tajemnicach
W.	tajemnico	tajemnice

Składnia

	+	tajemnica	+	(JAKA)
	+	tajemnica	+	(CZEGO)

Pochodzenie

Od tajemny (zob.) z przyrostkiem -ica