prymus - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

książk. osoba, instytucja lub organizacja, która wyróżnia się spośród innych silnym zaangażowaniem w jakieś pozytywnie oceniane działania i osiąga w jakiejś dziedzinie najlepsze rezultaty

Kwalifikacja tematyczna

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

Połączenia

prymus gospodarczy
prymus gospodarki
prymus w Europie
uchodzić za prymusa

Cytaty

	Litwa okazała się prymusem Unii Europejskiej, bo jej parlament pierwszy ratyfikował unijny traktat konstytucyjny. źródło: NKJP: Sławomir Kmiecik: Polskie ryzyko, Polska Głos Wielkopolski, 2004-11-13
	[...] prymusami futbolu polscy zawodnicy nie byli nigdy i raczej już nimi nie zostaną. źródło: NKJP: Włodzimierz Sowiński: Z gladiatorów - zlęknione zajączki, Trybuna Śląska, 2002-04-19
	Słoweńcy są prymusami w regionie. Nie czekając na pieniądze z Brukseli, jeszcze przed akcesją zbudowali sieć autostrad. źródło: NKJP: Jagienka Wilczak: Zadurzeni w Europie, Polityka, 2008-01-05
	Najgorzej idą wszędzie reformy instytucjonalne - tworzenie systemu bankowego, towarzystw ubezpieczeniowych, prawa sprzyjającego inwestowaniu - wymagają bowiem czasu i uczenia się. Nawet prymusi przemian - Europa Środkowa i kraje bałtyckie - wypadają tu najgorzej. źródło: NKJP: Danuta Zagrodzka: Jak nas widzi Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, Gazeta Wyborcza, 1995-12-15

Odmiana

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: m1

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	prymus	prymusi	ndepr
M.	prymus	prymusy	depr
D.	prymusa	prymusów
C.	prymusowi	prymusom
B.	prymusa	prymusów
N.	prymusem	prymusami
Ms.	prymusie	prymusach
W.	prymusie	prymusi	ndepr
W.	prymusie	prymusy	depr

Składnia

+

prymus

+

(CZEGO)

Pochodzenie

łac. primus 'pierwszy'

Odesłania

Zob. też:

	czempion
	lider