-
1.
książk. bardzo silny i porywisty wiatr połączony z opadami deszczu lub śniegu -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Pogoda
zjawiska atmosferyczne -
- zimowa; straszna zawierucha
- przeczekać gdzieś zawieruchę
-
Śnieżna zawierucha i późniejsze ocieplenie sprawiły, że na drogach tworzyły się rozlewiska, zaś dachy domów [...] zaczęły przeciekać.
źródło: NKJP: (wp): Zawiało i zalało, Dziennik Łódzki, 2006-11-06
Tego dnia była straszna zawierucha, śniegu napadało po pas.
źródło: NKJP: Mariola Marklowska: Los człowieka, Dziennik Zachodni, 2001-04-02
Idą jesienne słoty, a dzieci czekające na szkolny transport często będą moknąć, dlatego wybudowaliśmy dla nich takie przystanki z płyt betonowych. Nic wielkiego, ale dzięki temu dzieciaki będą się mogły zawsze schronić wczesnym rankiem przed deszczem czy zawieruchą.
źródło: NKJP: (sw): Przystanki potrzebne na słoty, Dziennik Łódzki, 2004-11-12
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zawierucha
zawieruchy
D. zawieruchy
zawieruch
C. zawierusze
zawieruchom
B. zawieruchę
zawieruchy
N. zawieruchą
zawieruchami
Ms. zawierusze
zawieruchach
W. zawierucho
zawieruchy
-
Najprawdopodobniej etymologicznie powiązany z psł. *virъ ‘wirowanie, gwałtowny ruch obrotowy’ - rzeczownikiem od czasownika *vьrěti ‘wrzeć’ (zob. wrzeć). Zastanawia odmienność samogłoski rdzennej w wyrazie polskim wobec innosłowiańskich odpowiedników, por. brus. zavirúcha, ukr. zavirjucha, ros. dial. zavir(j)úcha / zaverjúcha.