-
1.
przest. osoba będąca czyimś zwierzchnikiem w pracy albo właścicielem zakładu czy domu, w którym ktoś pracuje
-
Współcześnie używane głównie żartobliwie.
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe -
Kasia po ukończeniu studiów ekonomicznych wyjechała do Francji. Tam za tysiąc euro miesięcznie pracowała jako gosposia w domu prezesa francuskiego banku Bise. Jednak jej pryncypał zmarł, a Katarzyna otrzymała w testamencie 40 tys. euro spadku.
źródło: NKJP: Wymyślili sobie przyszłość, Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2004-02-02
Mój ojciec wspomina, że pracował u Żyda, który był bardzo dobrym pryncypałem.
źródło: NKJP: Maria Nurowska: Wybór Anny, 2010
Ich kierowcą był taksówkarz Marek W., zawsze gotów do usług. Pryncypałowie darzyli go zaufaniem i kiedy zamierzali zająć się przemytem heroiny, wciągnęli go w ten biznes.
źródło: NKJP: Halina Stęplówna: Narkotykowy biznes, Express Ilustrowany, 2002-07-05
Dorożkarze słynęli z tego, że oszukiwali klientów i swoich pryncypałów. Dlatego próbowano wprowadzać taksomierze, ale albo się psuły, albo ich z rozmysłem nie używano.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba: Historia Powszechna. Wiek XIX, 2008
Każda służąca z czasem dowiaduje się za wiele, kojarzy fakty, łączy odległe wydarzenia, domyślając się lub fantazjując, i przez to staje się dla swych pryncypałów kłopotliwa, a niekiedy niebezpieczna.
źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. pryncypał
pryncypałowie
ndepr pryncypały
depr D. pryncypała
pryncypałów
C. pryncypałowi
pryncypałom
B. pryncypała
pryncypałów
N. pryncypałem
pryncypałami
Ms. pryncypale
pryncypałach
W. pryncypale
pryncypałowie
ndepr pryncypały
depr -
niem. Prinzipal
-
Zob. też: