spitolić się - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spitoliłem się +(e)m się spitolił	spitoliłam się +(e)m się spitoliła	spitoliłom się +(e)m się spitoliło	spitoliliśmy się +(e)śmy się spitolili	spitoliłyśmy się +(e)śmy się spitoliły
2 os.	spitoliłeś się +(e)ś się spitolił	spitoliłaś się +(e)ś się spitoliła	spitoliłoś się +(e)ś się spitoliło	spitoliliście się +(e)ście się spitolili	spitoliłyście się +(e)ście się spitoliły
3 os.	spitolił się	spitoliła się	spitoliło się	spitolili się	spitoliły się

bezosobnik: spitolono się

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		spitolmy się
2 os.	spitol się	spitolcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	spitoliłbym się bym się spitolił	spitoliłabym się bym się spitoliła	spitoliłobym się bym się spitoliło	spitolilibyśmy się byśmy się spitolili	spitoliłybyśmy się byśmy się spitoliły
2 os.	spitoliłbyś się byś się spitolił	spitoliłabyś się byś się spitoliła	spitoliłobyś się byś się spitoliło	spitolilibyście się byście się spitolili	spitoliłybyście się byście się spitoliły
3 os.	spitoliłby się by się spitolił	spitoliłaby się by się spitoliła	spitoliłoby się by się spitoliło	spitoliliby się by się spitolili	spitoliłyby się by się spitoliły

bezosobnik: spitolono by się

bezokolicznik: spitolić się

imiesłów przysłówkowy uprzedni: spitoliwszy się

gerundium: spitolenie się

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: spitalać się

+

spitolić się

+

SKĄD