sarmacki - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

związany z sarmatą - w Polsce szlacheckiej

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

stosunki, grupy i organizacje społeczne

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

świat dawnych epok i wydarzenia historyczne

duch, mit, okres, patriotyzm; portret, strój, wąs sarmacki; kultura, szlachta, tradycja sarmacka; liberum veto, malarstwo sarmackie

	To prawda, że tytułomania, tak dziś u nas rozpowszechniona, trąci sarmacką słabością do wymieniania prawdziwych i fikcyjnych urzędów, z wielką powagą piastowanych. Z tą tylko różnicą, iż dawne stolnikostwa, miecznikostwa czy podczaszostwa zostały zamienione na tytuły naukowe. źródło: NKJP: Janusz Tazbir: Silva rerum historicarum, 2002
	Powieść w listach o sarmackim rodzie odznacza się niezrównaną malowniczością przygód i olśniewającym popisem staropolszczyzny, ewoluującej ku językowi współczesnego inteligenta. źródło: NKJP: Tadeusz Drewnowski: Próba scalenia: obiegi, wzorce, style: literatura polska 1944-1989, 1997
	Ważną pozycję w jadłospisie - zwłaszcza na Kresach - zajmowała dziczyzna, uważana za tradycyjny przysmak sarmackich antenatów. źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
	Z sarmackimi ubiorami panów, z kreacjami XVIII-wiecznych elegantek sąsiadują ubiory młodsze, mające już projektantów (jest np. suknia od Wortha) albo noszone przez sławne kobiety tamtych czasów: Helenę Modrzejewską, Olgę Boznańską... źródło: NKJP: Moda przez wieki, Dziennik Polski, 2003-11-21

część mowy: przymiotnik

Stopień równy