verbum finitum

  • jęz.  forma fleksyjna czasownika mająca przypisaną wartość kategorii gramatycznej osoby
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Język

  • S. Jodłowski ze względów czysto formalnych i dla celowego uproszczenia sprawy wskazywał na możliwość jednolitej interpretacji połączeń verbum finitum z bezokolicznikiem jako związku orzeczenia z dopełnieniem.

    źródło: Acta Universitatis Lodziensis, Folia Linguistica 34, 1995 (czasopisma.uni.lodz.pl)

    Zdania te różnią się formami verbów finitów: (he) speaks, (he) is speaking. [...] Oba okazy verbów finitów wykazują wspólny morfem leksykalny  speak .

    źródło: Sprawozdania Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, 1955 (sbc.org.pl)

  • typ frazy: fraza rzeczownikowa

    n2, odmienny:  verbum ,  finitum 
  • łac.

Data ostatniej modyfikacji: 23.04.2024