-
1.a
taki, który budzi sympatię i powoduje, że nie można się na niego złościć -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności -
- rozbrajający człowiek; rozbrajające dziecko
-
Byli rozbrajający, a Smoliarow opędzał się od nich jak wychowawca od natarczywych pionierów, co to chcieliby wiedzieć wszystko i natychmiast.
źródło: NKJP: Mirosław M. Bujko: Czerwony byk, 2007
-
część mowy: przymiotnik
Stopień równy
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. rozbrajający
rozbrajający
rozbrajający
rozbrajające
rozbrajająca
D. rozbrajającego
rozbrajającego
rozbrajającego
rozbrajającego
rozbrajającej
C. rozbrajającemu
rozbrajającemu
rozbrajającemu
rozbrajającemu
rozbrajającej
B. rozbrajającego
rozbrajającego
rozbrajający
rozbrajające
rozbrajającą
N. rozbrajającym
rozbrajającym
rozbrajającym
rozbrajającym
rozbrajającą
Ms. rozbrajającym
rozbrajającym
rozbrajającym
rozbrajającym
rozbrajającej
W. rozbrajający
rozbrajający
rozbrajający
rozbrajające
rozbrajająca
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. rozbrajający
rozbrajający
rozbrajające
rozbrajające
D. rozbrajających
rozbrajających
rozbrajających
rozbrajających
C. rozbrajającym
rozbrajającym
rozbrajającym
rozbrajającym
B. rozbrajających
rozbrajających
rozbrajających
rozbrajające
N. rozbrajającymi
rozbrajającymi
rozbrajającymi
rozbrajającymi
Ms. rozbrajających
rozbrajających
rozbrajających
rozbrajających
W. rozbrajający
rozbrajający
rozbrajające
rozbrajające
-