-
4.
książk. początek czegoś negatywnie ocenianego przez mówiącego -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
- zarzewie buntu, konfliktu, niepokojów, sporu, wojny
-
Sprawy były złożone i pogmatwane. Często dążenia Polski i jej sąsiadów wzajemnie się wykluczały, stanowiły zarzewie konfliktów.
źródło: NKJP: Waldemar Michowicz: Historia dyplomacji polskiej, 1995
Mord stał się zarzewiem wybuchu. Grecy rzucili się na Żydów i wspomagani przez straż rzymską zamordowali okrutnie trzech mężczyzn, dwie kobiety i dwoje dzieci oraz obrabowali kilka domów.
źródło: NKJP: Jan Dobraczyński: Święty miecz, 1949
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zarzewie
zarzewia
D. zarzewia
zarzewi
C. zarzewiu
zarzewiom
B. zarzewie
zarzewia
N. zarzewiem
zarzewiami
Ms. zarzewiu
zarzewiach
W. zarzewie
zarzewia
-
+ zarzewie + CZEGO -
Rzeczownik z przyrostkiem -je (<*-ьje) od psł. przymiotnika *żaŕavъ/*żeŕavъ 'żarzący się, rozżarzony'