odskoczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

4.

zyskać nad kimś znaczną przewagę

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Sport

czynności związane ze sportem

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Czas wolny

gry i zabawy

lider odskoczył; gospodarze, goście odskoczyli
odskoczyć przeciwnikom, rywalom
odskoczyć od konkurencji, od peletonu, od reszty stawki, od rywali
odskoczyć na bezpieczną odległość, na kilka bramek, na kilka punktów; na trasie; na chwilę; na początku
odskoczyć komuś w klasyfikacji, w tabeli
ponownie, wyraźnie odskoczyć
chcieć, móc, potrafić, pozwolić, próbować, zdołać odskoczyć

	Po ponad czterech miesiącach przerwy Piechna wreszcie trafił w ligowym meczu, wbił Amice dwa gole i znów odskoczył goniącym go rywalom w klasyfikacji najlepszych strzelców. źródło: KWSJP: Sławomir Stachura: Po raz trzeci?, prasa, 2006
	Wszystko rozstrzygnęło się na 1,5 kilometra przed metą. Łazutina bardzo mocno przyspieszyła na podbiegu, odskoczyła od Czeszki. źródło: KWSJP: Deszczowa królowa, Dziennik Polski, 1998-02-13
	Już na 400 metrów przed metą zdecydowal się na atak, odskoczył od pozostałych zawodników na kilkanaście metrów i... wytrzymał narzucone tempo. źródło: KWSJP: Amerykanin w Paryżu, Dziennik Polski, 2001-07-30
	Mecz miał bardzo wyrównany przebieg. Przez całe spotkanie żadna z drużyn nie była w stanie odskoczyć na więcej niż kilka punktów. źródło: KWSJP: TR: Żegluga/Czarni Nakło- kk Kruszwica 80:78 (16:21, 15:11, 26:17, 23:29), Nakielski Czas, 2002-03-13
	Od początku gospodarze wysoko prowadzili 5-0, 6-2, by na chwilę pozwolić się rywalowi zbliżyć [...], a potem znów odskoczyć po udanych zagraniach Gruszki na 14-7. źródło: KWSJP: II liga siatkówki mężczyzn, Dziennik Polski, 1998-10-25

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odskoczyłem +(e)m odskoczył	odskoczyłam +(e)m odskoczyła	odskoczyłom +(e)m odskoczyło	odskoczyliśmy +(e)śmy odskoczyli	odskoczyłyśmy +(e)śmy odskoczyły
2 os.	odskoczyłeś +(e)ś odskoczył	odskoczyłaś +(e)ś odskoczyła	odskoczyłoś +(e)ś odskoczyło	odskoczyliście +(e)ście odskoczyli	odskoczyłyście +(e)ście odskoczyły
3 os.	odskoczył	odskoczyła	odskoczyło	odskoczyli	odskoczyły

bezosobnik: odskoczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		odskoczmy
2 os.	odskocz	odskoczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	odskoczyłbym bym odskoczył	odskoczyłabym bym odskoczyła	odskoczyłobym bym odskoczyło	odskoczylibyśmy byśmy odskoczyli	odskoczyłybyśmy byśmy odskoczyły
2 os.	odskoczyłbyś byś odskoczył	odskoczyłabyś byś odskoczyła	odskoczyłobyś byś odskoczyło	odskoczylibyście byście odskoczyli	odskoczyłybyście byście odskoczyły
3 os.	odskoczyłby by odskoczył	odskoczyłaby by odskoczyła	odskoczyłoby by odskoczyło	odskoczyliby by odskoczyli	odskoczyłyby by odskoczyły

bezosobnik: odskoczono by

bezokolicznik: odskoczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: odskoczywszy

gerundium: odskoczenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: odskakiwać

Rz_osobowy	+	odskoczyć	+	KOMU
Rz_osobowy	+	odskoczyć	+	od KOGO

Zob. skoczyć