waleta

  • lit.  charakterystyczny dla literatury staropolskiej utwór poetycki, zawierający słowa pożegnania wypowiadane w sytuacji rozstania się z kimś albo opuszczenia jakiegoś miejsca
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

  • Opuszczającemu Gdańsk na okres studiów specjalny utwór (wierszowaną waletę) opublikował inny z uczniów Gimnazjum Akademickiego (od 1781) Carl Benjamin Feyerabend.

    źródło: Internet: gdansk.gedanopedia.pl

    Kto odda niesprawiedliwość wymyślonym zaletom?
    Kto mnie opłacze waletą? Kto pójdzie za lawetą?

    źródło: Jacek Podsiadło: Kult ciała, Helikopter, nr 3, 2015 (opt-art.net)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. waleta
    walety
    D. walety
    walet
    C. walecie
    waletom
    B. waletę
    walety
    N. waletą
    waletami
    Ms. walecie
    waletach
    W. waleto
    walety
  • łac. vale, valete 'żegnaj, żegnajcie'

CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Na podstawie indeksu haseł
Data ostatniej modyfikacji: 12.07.2024