-
daw.
osoba, która przekazuje określoną wiadomość wielu osobom, chcąc, aby stała się ona powszechnie znana
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie
-
- rozgłosiciel nowin, plotek
-
|
Tajemnice potrzebują swoich skrytych rozgłosicieli.
źródło: Dawid Kornaga: Poszukiwacze opowieści, 2003 (books.google.pl)
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
m1
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
rozgłosiciel
|
rozgłosiciele
|
ndepr |
rozgłosiciele
|
depr |
| D. |
rozgłosiciela
|
rozgłosicieli
|
|
| C. |
rozgłosicielowi
|
rozgłosicielom
|
|
| B. |
rozgłosiciela
|
rozgłosicieli
|
|
| N. |
rozgłosicielem
|
rozgłosicielami
|
|
| Ms. |
rozgłosicielu
|
rozgłosicielach
|
|
| W. |
rozgłosicielu
|
rozgłosiciele
|
ndepr |
rozgłosiciele
|
depr |
-
|
+ |
rozgłosiciel |
+ |
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
1582,
SPXVI
W postaci: rozgłoszyciel
Data ostatniej modyfikacji: 15.07.2024