-
1.a
cecha kogoś, kto jest pozbawiony zasad moralnych i zdolny do szkodzenia innym -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
- ludzka, własna; wyjątkowa; cała czyjaś podłość
- podłość człowieka, świata
- podłość i głupota, podłość i nikczemność, podłość i okrucieństwo, podłość i zawiść; nienawiść i podłość, zło i podłość; miłość i podłość, szlachetność i podłość
- granice podłości
- czuć podłość
-
Nie miałem wątpliwości, że owego osobnika cieszy zadawanie innym bólu i śmierci, aczkolwiek swoją podłość potrafił zawsze przyozdobić szczytnymi hasłami.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
[...] On za każdym razem tak samo wychodził do nas z radością. Jakby nie pamiętał o naszej arogancji, głupocie czy podłości. Witał nas, przytulając do serca, jakbyśmy odnieśli sukces.
źródło: NKJP: Mieczysław Maliński: Zamyślenia, 1998
Według jego informacji o tak pomyślnym dla Tyberiusza obrocie rzeczy zdecydował w istocie Sulpicjusz Kwiryniusz, który otworzył Gajuszowi Cezarowi oczy na podłość tego intryganta Lolliusza, w dodatku łapownika i zdrajcy.
źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tyberiusz Cezar, 2009
Kiedy pracował w UB, poznał ludzką podłość.
źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
liczba pojedyncza liczba mnoga M. podłość
podłości
D. podłości
podłości
C. podłości
podłościom
B. podłość
podłości
N. podłością
podłościami
Ms. podłości
podłościach
W. podłości
podłości
Inne uwagi
Zwykle lp
-