podłość - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.c

czyn będący przejawem tego, że ktoś jest pozbawiony zasad moralnych i zdolny do szkodzenia innym

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

	synonimy:	bezeceństwo bezecność draństwo gałganiarstwo gałgaństwo łajdactwo niegodziwość nikczemność świństwo
	hiperonimy:	czyn postępek

zwykła; wielka, wyjątkowa podłość; największe podłości
podłość i zbrodnia; podłości i kłamstwo, podłości i krzywdy; brud i podłość, intryga i podłość, zdrada i podłość; świństwa i podłości
zdolny do podłości
popełnić podłość

	Wiedział już, że pod działaniem wszechogarniającego lęku człowiek zdolny jest do każdej podłości. Nawet do tego, by wydać swego przyjaciela. źródło: NKJP: Dorota Terakowska: Władca Lewawu, 1989
	Szatan wiedział, że teraz mu będzie o wiele, wiele łatwiej zdobyć liczne grono wiernych wyznawców i czcicieli. Takich, którzy nie cofną się przed niczym. Przed żadną nikczemnością i podłością, i zbrodnią źródło: NKJP: Andrzej Sarwa: Strzyga, 2006
	Okrucieństwo, nawet najgorsza podłość czy zbrodnia, nie wzbudzają w nich takiego oburzenia, jak owa „występna” namiętność. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Metamorfozy, 2004
	Powstała książka o władzy, która ogranicza świat do ścian gabinetu w Komitecie Centralnym partii. Gdzie ważne są tylko personalne intrygi i pajęczyny wzajemnych zależności, podłości, które się popełniło samemu i te, za które trzeba się zemścić na innych. źródło: NKJP: Mariusz Urbanek: Kisielewscy: Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny:

Zob. podły