Jak korzystać ze słownika?

kulawić

Hasło ma wiele znaczeń,
wybierz to, które Cię interesuje

2. o koniu

  • Definicja

    2.

    pot.  kuleć - iść nierówno, chwiejąc się na boki, z powodu utraty sprawności jednej nogi lub obu nóg
  • Kwalifikacja tematyczna

    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Choroby i ich leczenie

    przyczyny, objawy i skutki chorób


    CZŁOWIEK I PRZYRODA

    Świat zwierząt

    zwyczaje i zachowania zwierząt

  • Relacje znaczeniowe
    synonimy:  chromać
    chromieć
    kulawić się
    kulawieć
    kuleć
  • Cytaty

    Zwierzę musi [...] przebiec kilkunastometrowy odcinek kłusem przed komisją weterynaryjną, która ocenia jego ruch. Kulawienie, jeden krzywy krok sieją wątpliwości, każda zaś wątpliwość lekarzy co do formy konia rozstrzygana jest na jego korzyść.

    źródło: NKJP: Na granicy życia, Dziennik Polski, 2000-07-01
  • Odmiana

    część mowy: czasownik

    aspekt: niedokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas teraźniejszy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. kulawię
    		 kulawimy
    2 os. kulawisz
    		 kulawicie
    3 os. kulawi
    		 kulawią

    Czas przeszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. kulawiłem
    +(e)m kulawił
    		 kulawiłam
    +(e)m kulawiła
    		 kulawiłom
    +(e)m kulawiło
    		 kulawiliśmy
    +(e)śmy kulawili
    		 kulawiłyśmy
    +(e)śmy kulawiły
    2 os. kulawiłeś
    +(e)ś kulawił
    		 kulawiłaś
    +(e)ś kulawiła
    		 kulawiłoś
    +(e)ś kulawiło
    		 kulawiliście
    +(e)ście kulawili
    		 kulawiłyście
    +(e)ście kulawiły
    3 os. kulawił
    		 kulawiła
    		 kulawiło
    		 kulawili
    		 kulawiły

    bezosobnik: kulawiono

    Czas przyszły

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. będę kulawił
    będę kulawić
    		 będę kulawiła
    będę kulawić
    		 będę kulawiło
    będę kulawić
    		 będziemy kulawili
    będziemy kulawić
    		 będziemy kulawiły
    będziemy kulawić
    2 os. będziesz kulawił
    będziesz kulawić
    		 będziesz kulawiła
    będziesz kulawić
    		 będziesz kulawiło
    będziesz kulawić
    		 będziecie kulawili
    będziecie kulawić
    		 będziecie kulawiły
    będziecie kulawić
    3 os. będzie kulawił
    będzie kulawić
    		 będzie kulawiła
    będzie kulawić
    		 będzie kulawiło
    będzie kulawić
    		 będą kulawili
    będą kulawić
    		 będą kulawiły
    będą kulawić

    Tryb rozkazujący

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    1 os. kulawmy
    2 os. kulaw
    		 kulawcie

    Tryb warunkowy

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    m ż n mo -mo
    1 os. kulawiłbym
    bym kulawił
    		 kulawiłabym
    bym kulawiła
    		 kulawiłobym
    bym kulawiło
    		 kulawilibyśmy
    byśmy kulawili
    		 kulawiłybyśmy
    byśmy kulawiły
    2 os. kulawiłbyś
    byś kulawił
    		 kulawiłabyś
    byś kulawiła
    		 kulawiłobyś
    byś kulawiło
    		 kulawilibyście
    byście kulawili
    		 kulawiłybyście
    byście kulawiły
    3 os. kulawiłby
    by kulawił
    		 kulawiłaby
    by kulawiła
    		 kulawiłoby
    by kulawiło
    		 kulawiliby
    by kulawili
    		 kulawiłyby
    by kulawiły

    bezosobnik: kulawiono by

    bezokolicznik: kulawić

    imiesłów przysłówkowy współczesny: kulawiąc

    gerundium: kulawienie

    imiesłów przymiotnikowy czynny: kulawiący

    imiesłów przymiotnikowy bierny: kulawiony

  • Pochodzenie

    Zob. kuleć