kulawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kulawiłem +(e)m kulawił	kulawiłam +(e)m kulawiła	kulawiłom +(e)m kulawiło	kulawiliśmy +(e)śmy kulawili	kulawiłyśmy +(e)śmy kulawiły
2 os.	kulawiłeś +(e)ś kulawił	kulawiłaś +(e)ś kulawiła	kulawiłoś +(e)ś kulawiło	kulawiliście +(e)ście kulawili	kulawiłyście +(e)ście kulawiły
3 os.	kulawił	kulawiła	kulawiło	kulawili	kulawiły

bezosobnik: kulawiono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę kulawił będę kulawić	będę kulawiła będę kulawić	będę kulawiło będę kulawić	będziemy kulawili będziemy kulawić	będziemy kulawiły będziemy kulawić
2 os.	będziesz kulawił będziesz kulawić	będziesz kulawiła będziesz kulawić	będziesz kulawiło będziesz kulawić	będziecie kulawili będziecie kulawić	będziecie kulawiły będziecie kulawić
3 os.	będzie kulawił będzie kulawić	będzie kulawiła będzie kulawić	będzie kulawiło będzie kulawić	będą kulawili będą kulawić	będą kulawiły będą kulawić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		kulawmy
2 os.	kulaw	kulawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	kulawiłbym bym kulawił	kulawiłabym bym kulawiła	kulawiłobym bym kulawiło	kulawilibyśmy byśmy kulawili	kulawiłybyśmy byśmy kulawiły
2 os.	kulawiłbyś byś kulawił	kulawiłabyś byś kulawiła	kulawiłobyś byś kulawiło	kulawilibyście byście kulawili	kulawiłybyście byście kulawiły
3 os.	kulawiłby by kulawił	kulawiłaby by kulawiła	kulawiłoby by kulawiło	kulawiliby by kulawili	kulawiłyby by kulawiły

bezosobnik: kulawiono by

bezokolicznik: kulawić

imiesłów przysłówkowy współczesny: kulawiąc

gerundium: kulawienie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: kulawiący

imiesłów przymiotnikowy bierny: kulawiony

odpowiedniki aspektowe: skulawić , okulawić

+

kulawić

+

KOGO/CO