rozprawić - Wielki słownik języka polskiego PAN

przest. przygotować martwe zwierzę do dalszej obróbki

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Jedzenie i jego przygotowanie

czynności związane z przyrządzaniem jedzenia

CZŁOWIEK I PRZYRODA

Świat zwierząt

[...] można je rozprawić w wodzie i rozróżnić pokrowce, w których mieściły się ssawka (u pluskwiaków), każdy czułek i każde odnóże osobno [...].

źródło: Roczniki Nauk Leśnych, 1957 (books.google.pl)

Brzydziłem się krwią, nie mogłem patrzyć na zabijanie niewinnych zwierząt. Wolałem już, gdy rozprawione i wymyte dostawały się pod nóż celem poćwiartowania na odpowiednie sztuki mięsa.

źródło: Wiesław Rogowski: Pomorska ballada, 1989 (books.google.pl)

Odmiana

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.	rozprawię	rozprawimy
2 os.	rozprawisz	rozprawicie
3 os.	rozprawi	rozprawią

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozprawiłem +(e)m rozprawił	rozprawiłam +(e)m rozprawiła	rozprawiłom +(e)m rozprawiło	rozprawiliśmy +(e)śmy rozprawili	rozprawiłyśmy +(e)śmy rozprawiły
2 os.	rozprawiłeś +(e)ś rozprawił	rozprawiłaś +(e)ś rozprawiła	rozprawiłoś +(e)ś rozprawiło	rozprawiliście +(e)ście rozprawili	rozprawiłyście +(e)ście rozprawiły
3 os.	rozprawił	rozprawiła	rozprawiło	rozprawili	rozprawiły

bezosobnik: rozprawiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		rozprawmy
2 os.	rozpraw	rozprawcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	rozprawiłbym bym rozprawił	rozprawiłabym bym rozprawiła	rozprawiłobym bym rozprawiło	rozprawilibyśmy byśmy rozprawili	rozprawiłybyśmy byśmy rozprawiły
2 os.	rozprawiłbyś byś rozprawił	rozprawiłabyś byś rozprawiła	rozprawiłobyś byś rozprawiło	rozprawilibyście byście rozprawili	rozprawiłybyście byście rozprawiły
3 os.	rozprawiłby by rozprawił	rozprawiłaby by rozprawiła	rozprawiłoby by rozprawiło	rozprawiliby by rozprawili	rozprawiłyby by rozprawiły

bezosobnik: rozprawiono by

bezokolicznik: rozprawić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: rozprawiwszy

gerundium: rozprawienie

rodzaj gramatyczny: dk

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
M.	rozprawienie	rozprawienia
D.	rozprawienia	rozprawień
C.	rozprawieniu	rozprawieniom
B.	rozprawienie	rozprawienia
N.	rozprawieniem	rozprawieniami
Ms.	rozprawieniu	rozprawieniach
W.	rozprawienie	rozprawienia

imiesłów przymiotnikowy bierny: rozprawiony

	liczba pojedyncza
	m1	m2	m3	n1, n2	ż
	M.	rozprawiony	rozprawiony	rozprawiony	rozprawione	rozprawiona
D.	rozprawionego	rozprawionego	rozprawionego	rozprawionego	rozprawionej
C.	rozprawionemu	rozprawionemu	rozprawionemu	rozprawionemu	rozprawionej
B.	rozprawionego	rozprawionego	rozprawiony	rozprawione	rozprawioną
N.	rozprawionym	rozprawionym	rozprawionym	rozprawionym	rozprawioną
Ms.	rozprawionym	rozprawionym	rozprawionym	rozprawionym	rozprawionej

	liczba mnoga
	p1	m1 ndepr	m1 depr	pozostałe
	M.	rozprawieni	rozprawieni	rozprawione	rozprawione
D.	rozprawionych	rozprawionych	rozprawionych	rozprawionych
C.	rozprawionym	rozprawionym	rozprawionym	rozprawionym
B.	rozprawionych	rozprawionych	rozprawionych	rozprawione
N.	rozprawionymi	rozprawionymi	rozprawionymi	rozprawionymi
Ms.	rozprawionych	rozprawionych	rozprawionych	rozprawionych

Pochodzenie

Zob. prawić