rankor

  • daw.  uraza
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Stany psychiczne człowieka

    emocje i uczucia

    • chować, żywić do kogoś rankor
  • [...] furta jest dla mnie za wąska i zastawiona przez Dworyckiego, który żywi rankor do mej osoby.

    źródło: Jacek Komuda: Samozwaniec. Tom 1 i 2, 2023 (books.google.pl)

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. rankor
    rankory
    D. rankoru
    rankorów
    C. rankorowi
    rankorom
    B. rankor
    rankory
    N. rankorem
    rankorami
    Ms. rankorze
    rankorach
    W. rankorze
    rankory

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • łac. rancor

CHRONOLOGIZACJA:
1 połowa XVII w., KorBa
Data ostatniej modyfikacji: 17.05.2025